Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:arbeiderszelfbestuur_in_spanje

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

Beide kanten vorige revisie Vorige revisie
namespace:arbeiderszelfbestuur_in_spanje [16/10/19 10:14]
127.0.0.1 Externe bewerking
namespace:arbeiderszelfbestuur_in_spanje [12/10/21 06:58] (huidige)
defiance [De financieel-rconomische politiek van de Generalidad]
Regel 1534: Regel 1534:
 De eerste groep kwam vooral voor in de grensstreken en afgelegen gebieden van Catalonië, waar ook de pogingen tot invoering van het anarchocommunisme plaats vonden. Deze collectieven lagen meestal in kleine plaatsjes, in tegenstelling tot de twee andere soorten, die juist bij de stedelijke centra gevonden worden. Hoe dichter bij de stad, hoe minder radicaal en direct de idealen van het anarchocommunisme op het platteland doorgevoerd werden. Deze conclusie wordt bevestigd door een uitlating van de Catalaanse minister van financiën José Tarradellas,​ die in maart 1938 verklaarde dat alle gemeenten met meer dan 5.000 inwoners weer beschouwd konden worden als teruggekeerd naar het normale leven, “rentree dans la normalité”.[89] Daarmee implicerende dat in de plaatsen met minder dan 5.000 inwoners de ‘normale’ toestand nog niet teruggekeerd was en het revolutionaire élan nog leefde. De eerste groep kwam vooral voor in de grensstreken en afgelegen gebieden van Catalonië, waar ook de pogingen tot invoering van het anarchocommunisme plaats vonden. Deze collectieven lagen meestal in kleine plaatsjes, in tegenstelling tot de twee andere soorten, die juist bij de stedelijke centra gevonden worden. Hoe dichter bij de stad, hoe minder radicaal en direct de idealen van het anarchocommunisme op het platteland doorgevoerd werden. Deze conclusie wordt bevestigd door een uitlating van de Catalaanse minister van financiën José Tarradellas,​ die in maart 1938 verklaarde dat alle gemeenten met meer dan 5.000 inwoners weer beschouwd konden worden als teruggekeerd naar het normale leven, “rentree dans la normalité”.[89] Daarmee implicerende dat in de plaatsen met minder dan 5.000 inwoners de ‘normale’ toestand nog niet teruggekeerd was en het revolutionaire élan nog leefde.
  
-==== De financieel-rconomische ​politiek van de Generalidad ====+==== De financieel-economische ​politiek van de Generalidad ====
  
 Over de gehele linie bezien was de economische toestand van Catalonië, zoals die zich in het eerste jaar van de Burgeroorlog ontwikkelde,​ niet bepaald bemoedigend. Wij zagen in de voorgaande hoofdstukken al de grote ­moeilijkheden,​ die ontstonden door het gebrek aan grondstoffen en het wegvallen van afzetgebieden. Deze moeilijkheden konden door de officiële Catalaanse instanties niet opgelost worden. Hun pogingen tot verbetering van de toestand werden echter nog bovendien tegengewerkt door de centrale regering in Madrid. Hierdoor ontstonden met name op het gebied van de financiën en de economie problemen, die weldra een catastrofaal karakter dreigden aan te nemen.[90] Reeds in september 1936 verklaarde de economische expert van de CNT (en later minister in de Generalidad) Juan P. Fábregas, dat Madrid weigerde “enigerlei steun te geven in financiële en economische zaken, omdat men klaarblijkelijk weinig sympathie had voor het praktische werk dat in Catalonië uitgevoerd werd”.[91] De revolutionaire overwinning van de arbeiders in de Catalaanse economie was de centrale regering duidelijk een doorn in het oog. Over de gehele linie bezien was de economische toestand van Catalonië, zoals die zich in het eerste jaar van de Burgeroorlog ontwikkelde,​ niet bepaald bemoedigend. Wij zagen in de voorgaande hoofdstukken al de grote ­moeilijkheden,​ die ontstonden door het gebrek aan grondstoffen en het wegvallen van afzetgebieden. Deze moeilijkheden konden door de officiële Catalaanse instanties niet opgelost worden. Hun pogingen tot verbetering van de toestand werden echter nog bovendien tegengewerkt door de centrale regering in Madrid. Hierdoor ontstonden met name op het gebied van de financiën en de economie problemen, die weldra een catastrofaal karakter dreigden aan te nemen.[90] Reeds in september 1936 verklaarde de economische expert van de CNT (en later minister in de Generalidad) Juan P. Fábregas, dat Madrid weigerde “enigerlei steun te geven in financiële en economische zaken, omdat men klaarblijkelijk weinig sympathie had voor het praktische werk dat in Catalonië uitgevoerd werd”.[91] De revolutionaire overwinning van de arbeiders in de Catalaanse economie was de centrale regering duidelijk een doorn in het oog.
Regel 1628: Regel 1628:
 De eerste twee hier beschreven fasen van de contrarevolutie waren slechts voorbereiding en geheel ondergeschikt aan de derde fase: de vernietiging van de collectivisatie en de socialisatie van de Catalaanse economie. Hierin was de CNT het zwaarste te treffen, maar ook het moeilijkste,​ omdat zij nog altijd op de steun van het overgrote deel van de arbeiders kon rekenen en de UGT in Catalonië overwegend de economische revolutie steunde, zij het erg voorzichtig. Na de eerste aanvallen van de PSUC op de collectivisaties en de arbeidersraden,​ begonnen de communisten,​ gesteund door de gewapende macht, een openlijke aanval op de anarchistische bolwerken. Eind januari 1937 wordt een CNT-landbouwcollectief door gewapende communisten overvallen.[20] Deze actie was een afspiegeling en een navolging van het gewelddadig optreden van de communistische minister van Landbouw tegen de sinaasappelcollectieven in de buurt van Valencia. De industriële collectieven waren voorlopig nog te sterk en te vast in handen van de CNT om aangevallen te worden. Maar typerend was de leuze op een UGT-congres:​ “Minder collectivisatiepogingen en meer productie.”[21] De eerste twee hier beschreven fasen van de contrarevolutie waren slechts voorbereiding en geheel ondergeschikt aan de derde fase: de vernietiging van de collectivisatie en de socialisatie van de Catalaanse economie. Hierin was de CNT het zwaarste te treffen, maar ook het moeilijkste,​ omdat zij nog altijd op de steun van het overgrote deel van de arbeiders kon rekenen en de UGT in Catalonië overwegend de economische revolutie steunde, zij het erg voorzichtig. Na de eerste aanvallen van de PSUC op de collectivisaties en de arbeidersraden,​ begonnen de communisten,​ gesteund door de gewapende macht, een openlijke aanval op de anarchistische bolwerken. Eind januari 1937 wordt een CNT-landbouwcollectief door gewapende communisten overvallen.[20] Deze actie was een afspiegeling en een navolging van het gewelddadig optreden van de communistische minister van Landbouw tegen de sinaasappelcollectieven in de buurt van Valencia. De industriële collectieven waren voorlopig nog te sterk en te vast in handen van de CNT om aangevallen te worden. Maar typerend was de leuze op een UGT-congres:​ “Minder collectivisatiepogingen en meer productie.”[21]
  
-==== De //Bloedige Week// in Barcelona ====+==== De 'Bloedige Week' ​in Barcelona ====
  
 Half april 1936 raakten de gebeurtenissen in Catalonië in een stroomversnelling. De centrale regering wenste de grensposten met Frankrijk in de Pyreneeën onder controle te krijgen[22] Deze waren sinds juli van het vorige jaar in handen van anarchistische comités en arbeidersraden. In het dicht bij Andorra gelegen stadje Puigcerda kwamen de carabineros (nu grotendeels uit aanhangers van de communisten samengesteld) in botsing met de Catalaanse anarchisten. De voorzitter van het revolutionaire comité van Puigcerda werd daarbij doodgeschoten door enkele leden van een separatistische organisatie,​ die – ook hier – met de communisten samenwerkte. Op dezelfde dag wordt in Barcelona de communist Roldán Cortada dood geschoten (25 april). De anarchisten worden van deze moord beschuldigd en tegen hen wordt een vervolging ingesteld.[23] De lang verwachte botsing lijkt uit te breken. Anarchistische bolwerken en gebieden worden in staat van verdediging gebracht en in het centrum van Barcelona staan politie en arbeiders tegenover elkaar. De carabineros vertegenwoordigden in Catalonië een aanzienlijke macht. Naar schatting van Gaston Leval bedroeg hun aantal in februari 1937 al ruim 20.000.[24] De dreigende burgeroorlog binnen de Burgeroorlog wordt echter tijdelijk bezworen en de Generalidad,​ die op 26 april na een langdurige crisis opnieuw was samengesteld,​ spreekt alle geruchten over troepentransporten naar Barcelona met klem tegen. Half april 1936 raakten de gebeurtenissen in Catalonië in een stroomversnelling. De centrale regering wenste de grensposten met Frankrijk in de Pyreneeën onder controle te krijgen[22] Deze waren sinds juli van het vorige jaar in handen van anarchistische comités en arbeidersraden. In het dicht bij Andorra gelegen stadje Puigcerda kwamen de carabineros (nu grotendeels uit aanhangers van de communisten samengesteld) in botsing met de Catalaanse anarchisten. De voorzitter van het revolutionaire comité van Puigcerda werd daarbij doodgeschoten door enkele leden van een separatistische organisatie,​ die – ook hier – met de communisten samenwerkte. Op dezelfde dag wordt in Barcelona de communist Roldán Cortada dood geschoten (25 april). De anarchisten worden van deze moord beschuldigd en tegen hen wordt een vervolging ingesteld.[23] De lang verwachte botsing lijkt uit te breken. Anarchistische bolwerken en gebieden worden in staat van verdediging gebracht en in het centrum van Barcelona staan politie en arbeiders tegenover elkaar. De carabineros vertegenwoordigden in Catalonië een aanzienlijke macht. Naar schatting van Gaston Leval bedroeg hun aantal in februari 1937 al ruim 20.000.[24] De dreigende burgeroorlog binnen de Burgeroorlog wordt echter tijdelijk bezworen en de Generalidad,​ die op 26 april na een langdurige crisis opnieuw was samengesteld,​ spreekt alle geruchten over troepentransporten naar Barcelona met klem tegen.
namespace/arbeiderszelfbestuur_in_spanje.1571220880.txt.gz · Laatst gewijzigd: 16/10/19 10:14 door 127.0.0.1