Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:over_een_aantal_oude_en_nieuwe_kwesties_die_anarchisten_aangaan_en_hen_niet_alleen

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

Beide kanten vorige revisie Vorige revisie
namespace:over_een_aantal_oude_en_nieuwe_kwesties_die_anarchisten_aangaan_en_hen_niet_alleen [16/10/19 10:14]
127.0.0.1 Externe bewerking
namespace:over_een_aantal_oude_en_nieuwe_kwesties_die_anarchisten_aangaan_en_hen_niet_alleen [10/03/20 19:41] (huidige)
defiance
Regel 1: Regel 1:
 ====== Over een aantal oude en nieuwe kwesties die anarchisten aangaan, en hen niet alleen ====== ====== Over een aantal oude en nieuwe kwesties die anarchisten aangaan, en hen niet alleen ======
-//Door Anoniem//+//​Door ​[[Anoniem]]//
  
-  * Oorspronkelijke titel: ​onbekend+  * Oorspronkelijke titel: ​ Su alcune vecchie questioni d’attualità fra gli anarchici, e non solo
   * Verschenen: 18 januari 2003; anoniem werd opgestuurd naar Ll'​arrembaggio,​ Trieste, Italië.   * Verschenen: 18 januari 2003; anoniem werd opgestuurd naar Ll'​arrembaggio,​ Trieste, Italië.
   * Bron: http://​atabularasa.org   * Bron: http://​atabularasa.org
Regel 8: Regel 8:
  
 ---- ----
 +
 +====== Over een aantal oude en nieuwe kwesties die anarchisten aangaan, en hen niet alleen ======
  
 Ik ben zeker niet geweldloos. Tegelijkertijd versta ik diegenen die geweld haten tot op het punt dat ze het uit hun leven willen bannen; dat ze nooit zouden doden, dat ze nooit geweld zouden gebruiken om van zich te laten horen. Ik versta diegenen die omwille van hun eigen karakter en aanleg verkiezen geen toevlucht te nemen tot geweld. Maar ik kan dat alleen begrijpen als het een kwestie van individuele keuze is. Wanneer geweldloosheid voorgesteld wordt als een strijdmethode,​ als een weg die gevolgd moet worden; wanneer individuele ethiek een moreel en collectief project wordt; dan lijkt het me absolute onzin die alleen maar nuttig is als verantwoording voor een gebrek aan actie. Dan wordt het een obstakel voor diegenen die rebelleren, een absolute waarde die aan de zwakkeren opgelegd wordt om aan de sterkeren toe te laten hen comfortabeler te vergeten. Aan de rand van de afgrond, met een wereld die alsmaar gladder wordt en onder vijandelijk vuur ligt, kan een uitnodiging om alleen beleefde manieren te gebruiken alleen maar daarop lijken. Doe wat je wil maar preek niet tegen mij. Ik ben zeker niet geweldloos. Tegelijkertijd versta ik diegenen die geweld haten tot op het punt dat ze het uit hun leven willen bannen; dat ze nooit zouden doden, dat ze nooit geweld zouden gebruiken om van zich te laten horen. Ik versta diegenen die omwille van hun eigen karakter en aanleg verkiezen geen toevlucht te nemen tot geweld. Maar ik kan dat alleen begrijpen als het een kwestie van individuele keuze is. Wanneer geweldloosheid voorgesteld wordt als een strijdmethode,​ als een weg die gevolgd moet worden; wanneer individuele ethiek een moreel en collectief project wordt; dan lijkt het me absolute onzin die alleen maar nuttig is als verantwoording voor een gebrek aan actie. Dan wordt het een obstakel voor diegenen die rebelleren, een absolute waarde die aan de zwakkeren opgelegd wordt om aan de sterkeren toe te laten hen comfortabeler te vergeten. Aan de rand van de afgrond, met een wereld die alsmaar gladder wordt en onder vijandelijk vuur ligt, kan een uitnodiging om alleen beleefde manieren te gebruiken alleen maar daarop lijken. Doe wat je wil maar preek niet tegen mij.
Regel 70: Regel 72:
   * [17] John Henry Mackay (1864 - 1933) - Aanhanger van Stirner, schreef deze individualistische anarchist de roman ‘The Anarchists’,​ wat aan het einde van de 19de eeuw een grote invloed kende.   * [17] John Henry Mackay (1864 - 1933) - Aanhanger van Stirner, schreef deze individualistische anarchist de roman ‘The Anarchists’,​ wat aan het einde van de 19de eeuw een grote invloed kende.
   * [18] Luigi Galleani (1861 - 1931) - Tijdens zijn rechtenstudies in Turijn (die hij niet afmaakte) kwam Galleani in contact met anarchistische ideeën. Hij wijdde zich aan anarchistische propaganda en moest vluchten naar Frankrijk. Ook daar werd hij uitgewezen. Hij belandde in Zwitserland waar hij opnieuw voor zijn agitatie gedeporteerd werd. Terug in Italië werd hij veroordeeld tot 5 jaar gevangenis voor samenzwering. In 1900 ontsnapte hij uit de gevangenis Pantelleria en vluchtte naar Egypte, Londen en uiteindelijk naar de Verenigde Staten. Een beetje later werd hij alweer uitgewezen voor aanzetten tot geweld en opstand naar Canada (waar hij eveneens gedeporteerd werd). Terug in de Verenigde Staten, raakte hij bekend als een voorstander van de ‘propaganda van de daad’. Hij publiceerde het Italiaanstalige blad Cronaca Sovversiva (Subversieve Kroniek). In 1918, na vijftien jaar publicatie, werd het blad door de Sedition Act verboden. De Cronaca Sovversiva bevatte naast argumentaties van anarchistische ideeën ook vaak een lijst met adressen en gedetailleerde relaties van kapitalisten,​ zakenlui, stakingsbrekers,​… Vele anarchisten omringden Galleani, waaronder Nicola Sacco en Bartolomeo Vanzetti die geëxecuteeraccurate d werden. De groep deed veel aan propaganda via de Cronaca en erg bekend werden ze door de uitgave van La Salute è in voi! [gezondheid zit in je], een handleiding voor het maken van bommen. Vanaf 1914 volgen de aanvallen in de Verenigde Staten elkaar aan een duizelingwekkend tempo op. Tientallen bomaanslagen tegen de politie, rechters, rechtbanken,​ zakenlui, kerken,… In 1917 trok de groep naar Mexico om deel te nemen aan de lang verwachte revolutie. Gedesillusioneerd keerden ze eind 1917 terug naar de VS om hun agitatie voort te zetten. Er volgen opnieuw verschillende bomaanslagen. Bij gebrek aan concrete bewijzen grijpt de Amerikaanse regering naar de Anarchist Act, die de deportatie toelaat van anarchisten en subversievelingen. Eind april 1919 werden ongeveer 30 bombrieven verstuurd naar verschillende politiekers,​ rechters, bankiers,​… De meeste paketten werden op voorhand ontmanteld. Een dienstmeid van Senator Hardwick (een sponsor van de Anarchist Act) verloor haar handen toen ze het pakket opende. De bomaanslagen bleven onverminderd verdergaan, het antwoord was wat bekend werd als de Palmer Raids, honderden deportaties. In 1919 werd ook Galleani gedeporteerd naar Italië, waar hij wordt verbannen naar een eilandje voor de kust. Toen Mussolini aan de macht kwam, werd Galleani onder permanente bewaking gezet. Galleani stierf aan een hartaanval in 1931 op 70-jarige leeftijd.   * [18] Luigi Galleani (1861 - 1931) - Tijdens zijn rechtenstudies in Turijn (die hij niet afmaakte) kwam Galleani in contact met anarchistische ideeën. Hij wijdde zich aan anarchistische propaganda en moest vluchten naar Frankrijk. Ook daar werd hij uitgewezen. Hij belandde in Zwitserland waar hij opnieuw voor zijn agitatie gedeporteerd werd. Terug in Italië werd hij veroordeeld tot 5 jaar gevangenis voor samenzwering. In 1900 ontsnapte hij uit de gevangenis Pantelleria en vluchtte naar Egypte, Londen en uiteindelijk naar de Verenigde Staten. Een beetje later werd hij alweer uitgewezen voor aanzetten tot geweld en opstand naar Canada (waar hij eveneens gedeporteerd werd). Terug in de Verenigde Staten, raakte hij bekend als een voorstander van de ‘propaganda van de daad’. Hij publiceerde het Italiaanstalige blad Cronaca Sovversiva (Subversieve Kroniek). In 1918, na vijftien jaar publicatie, werd het blad door de Sedition Act verboden. De Cronaca Sovversiva bevatte naast argumentaties van anarchistische ideeën ook vaak een lijst met adressen en gedetailleerde relaties van kapitalisten,​ zakenlui, stakingsbrekers,​… Vele anarchisten omringden Galleani, waaronder Nicola Sacco en Bartolomeo Vanzetti die geëxecuteeraccurate d werden. De groep deed veel aan propaganda via de Cronaca en erg bekend werden ze door de uitgave van La Salute è in voi! [gezondheid zit in je], een handleiding voor het maken van bommen. Vanaf 1914 volgen de aanvallen in de Verenigde Staten elkaar aan een duizelingwekkend tempo op. Tientallen bomaanslagen tegen de politie, rechters, rechtbanken,​ zakenlui, kerken,… In 1917 trok de groep naar Mexico om deel te nemen aan de lang verwachte revolutie. Gedesillusioneerd keerden ze eind 1917 terug naar de VS om hun agitatie voort te zetten. Er volgen opnieuw verschillende bomaanslagen. Bij gebrek aan concrete bewijzen grijpt de Amerikaanse regering naar de Anarchist Act, die de deportatie toelaat van anarchisten en subversievelingen. Eind april 1919 werden ongeveer 30 bombrieven verstuurd naar verschillende politiekers,​ rechters, bankiers,​… De meeste paketten werden op voorhand ontmanteld. Een dienstmeid van Senator Hardwick (een sponsor van de Anarchist Act) verloor haar handen toen ze het pakket opende. De bomaanslagen bleven onverminderd verdergaan, het antwoord was wat bekend werd als de Palmer Raids, honderden deportaties. In 1919 werd ook Galleani gedeporteerd naar Italië, waar hij wordt verbannen naar een eilandje voor de kust. Toen Mussolini aan de macht kwam, werd Galleani onder permanente bewaking gezet. Galleani stierf aan een hartaanval in 1931 op 70-jarige leeftijd.
 +
 +{{tag>​insurrectionalisme}}
namespace/over_een_aantal_oude_en_nieuwe_kwesties_die_anarchisten_aangaan_en_hen_niet_alleen.txt · Laatst gewijzigd: 10/03/20 19:41 door defiance