Hoewel de geschiedenis van Cuba zich voor een groot deel concentreert op de Cubaanse Revolutie van 1959, kent Cuba ook een sterke anarchistische geschiedenis. Als sociale beweging had het anarchisme in Cuba grote invloed op de arbeidersbeweging van de 19de en begin 20ste eeuw. De beweging was bijzonder sterk na de afschaffing van de slavernij in 1886, tot deze onderdrukt werd door president Gerardo Muchado[1] en daarna door Fidel Castros Marxistisch-Leninistische regering na de Cubaanse revolutie.
Lezing over het hedendaagse anarchisme in Cuba, 2015
Het Cubaanse anarchisme was vooral collectivistisch georiënteerd en later sterk beïnvloed door het anarcho-syndicalisme. Zo kende Cuba, doordat het een koloniaal toevluchtsoord voor rijke Amerikanen was, een grote gastronomische sector, waar anarcho-syndicalisten sterk binnen georganiseerd waren. Net als veel andere landen in Midden- en Zuid-Amerika, werd de arbeidersbeweging in Cuba in het begin sterker door het anarchisme dan door het marxisme beïnvloed.[2]