Door Rudolf Rocker
De syndicalistische beweging zou haar oorspronkelijk karakter verliezen en tot een gewone vakbeweging verlaagd worden op het ogenblik dat zij de grote beginselen van het vrijheidlievend socialisme, of om het nog duidelijker uit te drukken, van het communistisch anarchisme uit het oog verliezen zou. Als syndicalistische beweging zou ze dan niet meer bestaan; ze zou dan niet meer dan een gewone vakvereniging zijn, die zich uitsluitend met loonkwesties en dergelijke bezighoudt. Ook dat zou zijn recht van bestaan hebben, maar de grote trek: de omvorming van de maatschappij in de geest van het vrijheidlievend socialisme, die juist aan de syndicalistische beweging haar eigenlijke betekenis geeft, zou dan uitgeschakeld zijn.
Evenzo zeg ik aan de anarchistische kameraden: als gij U ook in het vervolg in kleine groepen aaneensluit om uw werk te doen, dan is daar in het geheel niets tegen in te brengen. Dat werk is nuttig, het kan en moet gedaan worden. Maar vergeet één ding niet: met studiegroepen, debatverenigingen, vrije uitgeverijen enz. verricht men wel een buitengewoon nuttig propagandawerk; maar een nieuwe maatschappij in de geest van het communistische anarchisme kan daarmee niet worden opgebouwd. Daartoe is iets meer nodig: het economische verband, de arbeidersbeweging. Ook het anarchisme blijft onvruchtbaar als het niet in de arbeidersbeweging wortelt, en de arbeidersbeweging blijft een vruchteloze worsteling als zij niet door de grote idealen van het vrijheidlievende socialisme gedragen wordt. Daarom moeten beide bewegingen elkaar aanvullen, en hoe bereidwilliger en veelomvattender dat gebeurt, hoe sneller het uur van bevrijding zal slaan.
RUDOLF ROCKER.