“Wij zijn degenen die kneden en toch geen brood hebben, wij zijn degenen die naar kool graven en het toch koud hebben. Wij zijn degenen die niets hebben en komen om deze wereld te nemen” Tassos Livaditis (Griekse poëet, 1922-1988)
In het hart van de crisis richten de arbeiders van Vio.Me. zich op het kern van de uitbuiting en eigendom. Met een werkeloosheidspercentage die klimt naar 30% dalen de inkomens van werkers naar 0%. Zij hebben genoeg van grote woorden, holle beloftes en meer belastingen. De fabriek is verlaten door de bazen en zij worden sinds mei 2011 al niet meer betaald en onthouden van hun werk. Hierop hebben de arbeiders van Vio.Me. na een algemene bijeenkomst verklaard dat zij vastberaden zijn niet het slachtoffer te worden van de voortdurende werkeloosheid maar om te strijden voor het in handen nemen van de fabriek en deze zelf te besturen. Door middel van een formeel voorstel dat genomen is in oktober 2011 hebben de arbeiders een arbeiders-coöperatie onder volledige arbeiderscontrole ingesteld.
Hiermee een legale erkenning eisend voor hun eigen arbeiders-coöperatie als ook voor alle andere coöperaties die zullen volgen. Op het zelfde moment hebben ze geld geëist dat nodig is om de fabriek weer operationeel te krijgen. Geld dan hen toebehoord omdat zij degenen zijn die de welvaart van de samenleving produceren. De arbeiders- cooperatie werd met onverschilligheid ontvangen door de staat en de vakbondsbureaucratieën. Wereldwijd echter werd zij juist met groot enthousiasme onthaalt door de sociale bewegingen, die, door middel van een Open Initiatief van Solidariteit in Thessaloniki, en vervolgens door het steunen van vele vergelijkbare initiatieven in andere Griekse steden, de afgelopen 6 maanden hebben gestreden om het verhaal van Vio.Me. verder te verspreiden.
De arbeiders kunnen niet langer wachten tot de bankroete staat zijn genereuze beloftes van steun inwilligt (zelfs de 1000-euro noodhulp beloofd door de Minister van Arbeid in Griekenland werd nooit goedgekeurd door de Minister van Financiën). Het is tijd om in te zien dat de Vio.Me. fabriek – net als elke andere fabriek die sluit, bankroet gaat of zijn werkers ontslaat – heropend kan worden door de werkers zelf, en niet door haar oude of nieuwe bazen. De strijd zou niet beperkt moeten worden tot Vio.Me.. Om te succesvol te zijn moet het initiatief algemeen goed worden en zich verspreiden naar alle fabrieken en bedrijven die sluiten. Dit omdat alleen door middel van een netwerk van zelfbestuurde fabrieken Vio.Me. kan gedijen en het pad kan verlichten voor een andere vorm van organisatie, van productie in eigen beheer en een gelijke verdeling van economische middelen, zonder uitbuiting, ongelijkheid en hiërarchie.
Wanneer de ene na de andere fabriek sluit stijgt het aantal werkelozen in Griekenland tot bijna 2 miljoen. De grote meerderheid van de bevolking is door de regeringscoalitie van PASOK-ND-DIMAR, die door gaan met het beleid van voorgaande regeringen, verdoemd tot armoede en ellende. Hun eis voor het bestuur van fabrieken onder arbeiderscontrole is de enige redelijke reactie op de ramp die wij – het overgrote deel van de Griekse bevolking – dagelijks ervaren. Het enige antwoord op werkeloosheid is zelfbestuur, de productie in eigen beheer en een gelijke verdeling van economische middelen. Om die reden is de strijd van Vio.Me. een strijd van iedereen.
Wij vragen alle werkers, werkelozen en iedereen die wordt geraakt door de crisis om zich aan de zijde van de werkers van Vio.Me. te scharen en hen te steunen in hun inspanningen om het geloof dat werkers zonder bazen kunnen in praktijk te brengen. We roepen hen op aan om deel te nemen aan de landelijke Strijd – en Solidariteits Caravaan die samenkomt in een drie daagse strijd in Thessaloniki. We vragen hen om de strijd op te nemen en hun eigen gevechten op de werkplekken te organiseren met direct-democratische procedures en zonder bureaucratie. En om deel nemen aan een algemene politieke staking om van hen af te komen die onze levens verwoesten!
Het doel is om arbeiders-zelfbestuur van fabrieken te realiseren en om en de gehele arbeidsproductie, de economie en de samenleving te organiseren zoals wij dat willen. Een samenleving zonder bazen!
Het is Vio.Me.'s tijd. Laten we aan het werk gaan!
De weg voorbereidend voor arbeiderszelfbestuur overal!
De weg voorbereidend voor een samenleving zonder bazen!
Aan de werknemers van Vio.Me.