Anarchisme zonder adjectieven
Stromingen
anarcho-communisme, anarcho-collectivisme, mutualisme, individualisme, anarchisme zonder adjectieven
Strategieën
anarcho-syndicalisme, insurrectionalisme, anarcho-pacifisme, propaganda van de daad
Focus
Anarchisme zonder adjectieven, ook wel bekend als de anarchistische synthese, synthese-anarchisme of kortweg synthesisme, refereert aan een vorm van anarchisme zonder verder toegevoegd label. Het voorstaat in die zin een anarchisme zonder extra omschrijvend etiket, zoals communistisch, collectivistisch, mutualistisch, individualistisch enz. Men pleit daarentegen voor voor het coëxisteren, d.w.z. het naast elkaar bestaan, van de verschillende anarchistische stromingen. Belangrijker zijn de centrale waarden die alle anarchistische substromingen met elkaar gemeen hebben.
Grofweg kan er binnen het anarchisme zonder adjectieven een onderscheid gemaakt worden tussen drie verschillende interpretaties:
- Men benoemd zich enkel als anarchist, d.w.z. zonder eerder genoemde adjectieven als 'communist' of 'individualist'. Men stelt dat het feit dat men anarchist is centraal en dat de eerder genoemde adjectieven anarchisten enkel verdelen.
- Een oproep tot samenwerking of in ieder geval tolerantie tussen de verschillende stromingen waarbij er wel ruimte voor de verschillende labels, men stelt eveneens als het feit dat men anarchist is centraal.
- Een poging tot het binnen één organisatie of federatie verenigen van anarchisten van verschillende stromingen. Deze 'stroming' wordt meestal de 'anarchistische synthese' genoemd: de verschillende invalshoeken van de verschillende stromingen worden als verrijking gezien in plaats van als tegenstrijdig.
Belangrijke vertegenwoordigers van het 'anarchisme zonder adjectieven' zijn Voltairine de Cleyre, Sébastien Faure, Voline en Max Nettlau.