Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:de_ontwikkeling_van_het_anarchisme

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

Beide kanten vorige revisie Vorige revisie
Volgende revisie
Vorige revisie
namespace:de_ontwikkeling_van_het_anarchisme [05/12/18 20:44]
autonomia
namespace:de_ontwikkeling_van_het_anarchisme [16/10/19 10:14] (huidige)
Regel 44: Regel 44:
 Een internationale anarchistische organisatie,​ of zelfs een coördinerend informatiecentrum bestond niet meer nadat de anarchistische tak van de Eerste Internationale afstierf. Het internationale congres van 1881 te Londen is er een laatste uiting van. Als de Tweede Internationale in 1889 wordt opgericht, worden de anarchisten er door de sociaal-democraten op weinig verheffende wijze uitgewerkt. Tijdens de congressen in 1893 (Zürich) en 1896 (Londen) leidde dit tot tegenconferenties van de eruitgegooide anarchisten met andere socialisten,​ die de sociaal-democratische handelwijze verwierpen. Een anarchistisch internationaal congres in Parijs in 1900 werd verboden, maar in 1907 werd er in Amsterdam één gehouden. ​ Een internationale anarchistische organisatie,​ of zelfs een coördinerend informatiecentrum bestond niet meer nadat de anarchistische tak van de Eerste Internationale afstierf. Het internationale congres van 1881 te Londen is er een laatste uiting van. Als de Tweede Internationale in 1889 wordt opgericht, worden de anarchisten er door de sociaal-democraten op weinig verheffende wijze uitgewerkt. Tijdens de congressen in 1893 (Zürich) en 1896 (Londen) leidde dit tot tegenconferenties van de eruitgegooide anarchisten met andere socialisten,​ die de sociaal-democratische handelwijze verwierpen. Een anarchistisch internationaal congres in Parijs in 1900 werd verboden, maar in 1907 werd er in Amsterdam één gehouden. ​
  
-Tot blijvende internationale organisatie van enige betekenis leidde dit niet. Het internationalisme in de anarchistische beweging komt op andere wijze tot uitdrukking:​ in de verspreiding en uitwisseling van ideeën in periodieken en andere geschriften. Peter Kropotkin, de Fransman Elisée Reclus, de Italiaan Errico Malatesta, de Duitser ​Johan Most en later ook F. Domela Nieuwenhuis waren internationale figuren, waarvan de artikelen en brochures in vele talen werden vertaald. Kropotkin moet hier genoemd worden. Hij nam in de periode tot aan de eerste wereldoorlog (1914) in zekere zin en op anarchistische manier dezelfde positie in als Karl Kautsky in die tijd in de Marxistische wereld van de sociaal-democratie innam (voor beiden geldt ook: vooral in de eerste helft van dat tijdvak). En zoals Kautsky'​s naam verbonden was met //Die neue Zeit//, het tijdschrift dat de internationale sociaal-democratie een Marxistisch richtsnoer gaf bij alle vraagstukken van theorie en praktijk, zo is Kropotkins naam verbonden met het in 1879 opgerichte Franstalige blad //Le Révolté//,​ later omgedoopt //À La Révolte//, en na 1894 voortgezet als //Les Temps Nouveaux// (tot 1914), en aan het vanaf 1886 verschijnende (en nog bestaande) Engelse blad //​Freedom//​. De genoemde Franse bladen - waarvan Jean Grave de ziel en redacteur was - zorgden ook voor een imposante reeks anarchistische literatuur in brochure- en boekenreeksen,​ affiches enz. (tot 1914 een aantal van 94 brochures met een gezamenlijke oplage van 2.476.000). Het Franse anarchisme kon zich ten gevolge van de repressie na de Commune pas na 1880 ontplooien.+Tot blijvende internationale organisatie van enige betekenis leidde dit niet. Het internationalisme in de anarchistische beweging komt op andere wijze tot uitdrukking:​ in de verspreiding en uitwisseling van ideeën in periodieken en andere geschriften. ​[[Peter Kropotkin]], de Fransman ​[[Elisée Reclus]], de Italiaan ​[[Errico Malatesta]], de Duitser ​[[Johann ​Most]] en later ook [[Ferdinand ​Domela Nieuwenhuis]] waren internationale figuren, waarvan de artikelen en brochures in vele talen werden vertaald. Kropotkin moet hier genoemd worden. Hij nam in de periode tot aan de eerste wereldoorlog (1914) in zekere zin en op anarchistische manier dezelfde positie in als Karl Kautsky in die tijd in de Marxistische wereld van de sociaal-democratie innam (voor beiden geldt ook: vooral in de eerste helft van dat tijdvak). En zoals Kautsky'​s naam verbonden was met //Die neue Zeit//, het tijdschrift dat de internationale sociaal-democratie een Marxistisch richtsnoer gaf bij alle vraagstukken van theorie en praktijk, zo is Kropotkins naam verbonden met het in 1879 opgerichte Franstalige blad //Le Révolté//,​ later omgedoopt //À La Révolte//, en na 1894 voortgezet als //Les Temps Nouveaux// (tot 1914), en aan het vanaf 1886 verschijnende (en nog bestaande) Engelse blad //​Freedom//​. De genoemde Franse bladen - waarvan Jean Grave de ziel en redacteur was - zorgden ook voor een imposante reeks anarchistische literatuur in brochure- en boekenreeksen,​ affiches enz. (tot 1914 een aantal van 94 brochures met een gezamenlijke oplage van 2.476.000). Het Franse anarchisme kon zich ten gevolge van de repressie na de Commune pas na 1880 ontplooien.
  
 De Franse beweging was veel minder dan de Spaanse een massabeweging. Er waren een paar honderd groepen met in totaal misschien drieduizend werkelijk actieve militanten. Er bestond echter een grote verscheidenheid en het anarchisme bereikte en beïnvloedde brede sectoren. Naast de arbeiderswereld werd ook de artistieke en literaire wereld er sterk door beroerd. Kunstenaars en literatoren -Steinlen, Luce, Pisarro, Signac, Richepin, Octave Mirbeau, Félix Fénéon - werkten mee aan de anarchistische tijdschriften. //Le Père Peinard//, het blad van Emile Pouget, vertolkte en verbreidde, mede door een heel eigen taalgebruik,​ het volkse anarchisme van het Franse proletariaat. De Franse beweging was veel minder dan de Spaanse een massabeweging. Er waren een paar honderd groepen met in totaal misschien drieduizend werkelijk actieve militanten. Er bestond echter een grote verscheidenheid en het anarchisme bereikte en beïnvloedde brede sectoren. Naast de arbeiderswereld werd ook de artistieke en literaire wereld er sterk door beroerd. Kunstenaars en literatoren -Steinlen, Luce, Pisarro, Signac, Richepin, Octave Mirbeau, Félix Fénéon - werkten mee aan de anarchistische tijdschriften. //Le Père Peinard//, het blad van Emile Pouget, vertolkte en verbreidde, mede door een heel eigen taalgebruik,​ het volkse anarchisme van het Franse proletariaat.
namespace/de_ontwikkeling_van_het_anarchisme.txt · Laatst gewijzigd: 16/10/19 10:14 (Externe bewerking)