Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:ervaringen_met_het_maandblad_anarchy

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

namespace:ervaringen_met_het_maandblad_anarchy [10/07/17 09:33]
defiance aangemaakt
namespace:ervaringen_met_het_maandblad_anarchy [10/07/17 09:38]
defiance
Regel 1: Regel 1:
-ERVARINGEN MET HET MAANDBLAD ANARCHY +====== Ervaringen met het maandblad '​Anarchy'​ ====== 
-Door Colin Ward+//Door [[Colin Ward]]//
  
-Tekst van een lezing, getiteld 'The experience of Arnrchif, gehouden op het door De AS georganiseerde symposium over de anarchistische pers op 30 januari 1993 in Amsterdam. Vertaling: Marius de Geus.+  * Originele titel: ​The experience of Anarchy 
 +  * Verschenen: 1993 
 +  * Bron: De As #101, http://​www.tijdschrift-de-as.nl 
 +  * Vertaling: Marius de Geus
  
-ERVARINGEN MET HET MAANDBLAD ANARCHY+Tekst van een lezing, getiteld //'The experience of Anarchy'//,​ gehouden op het door De As georganiseerde symposium over de anarchistische pers op 30 januari 1993 in Amsterdam.  
 + 
 + 
 +---- 
 + 
 + 
 +====== Ervaringen met het maandblad '​Anarchy'​ ======
  
 Er is mij gezegd dat De AS is gemodelleerd naar het Engelse tijdschrift Anarchy dat ik heb geredigeerd van I 961 tot 1970, en men heeft mij gevraagd te spréken over de invloed van Anarchy zowel binnen als buiten de anarchistische beweging. Dit is een nogal uitdagende vraag, en ik ben er van overtuigd dat het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis de geschikte plaats is om deze vraag te stellen. Ik weet dat dit instituut een grote collectie anarchistische tijdschriften herbergt, welks drukkers en uitgevers ervan overtuigd waren dat het gedrukte woord de beste manier was om mensen te beïnvloeden. Er is mij gezegd dat De AS is gemodelleerd naar het Engelse tijdschrift Anarchy dat ik heb geredigeerd van I 961 tot 1970, en men heeft mij gevraagd te spréken over de invloed van Anarchy zowel binnen als buiten de anarchistische beweging. Dit is een nogal uitdagende vraag, en ik ben er van overtuigd dat het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis de geschikte plaats is om deze vraag te stellen. Ik weet dat dit instituut een grote collectie anarchistische tijdschriften herbergt, welks drukkers en uitgevers ervan overtuigd waren dat het gedrukte woord de beste manier was om mensen te beïnvloeden.
Regel 12: Regel 21:
 Dit was het geloof van anarchistische propagandisten. Zij hadden vertrouwen in de macht van het gedrukte woord. Wanneer wij het hebben over het bestaan van een anarchistische beweging een eeuw geleden in een van de steden van de wereld, is dat we bedoelen dat één individu had besloten om een anarchistisch blad uit te gaan geven. Vaak was het een drukker, of iemand die toegang had tot een drukmachine. Proudhon, bijvoorbeeld was in 1828 in dienst genomen door de firma Gauthier te Besanfon als leerlingdrukker en corrector, en veel later schreef hij hoe "ik nog steeds met genoegen terugdenk aan de grote dag dat mijn zethaak voor mij het symbool en instrument van mijn vrijheid werd". En in 1879 begon Kropotkin, samen met Herzig en Dumartheray,​ het tijdschrift Le Révolté. Hij vond dat hij zelf alles moest schrijven, maar ook moest leren '​zetten',​ en wanneer zijn collega’s bezwaren hadden tegen wat hij had geschreven, "pakte hij heel eenvoudig zijn zethaak, en bracht hij een nieuwe passage aan". Dit was het geloof van anarchistische propagandisten. Zij hadden vertrouwen in de macht van het gedrukte woord. Wanneer wij het hebben over het bestaan van een anarchistische beweging een eeuw geleden in een van de steden van de wereld, is dat we bedoelen dat één individu had besloten om een anarchistisch blad uit te gaan geven. Vaak was het een drukker, of iemand die toegang had tot een drukmachine. Proudhon, bijvoorbeeld was in 1828 in dienst genomen door de firma Gauthier te Besanfon als leerlingdrukker en corrector, en veel later schreef hij hoe "ik nog steeds met genoegen terugdenk aan de grote dag dat mijn zethaak voor mij het symbool en instrument van mijn vrijheid werd". En in 1879 begon Kropotkin, samen met Herzig en Dumartheray,​ het tijdschrift Le Révolté. Hij vond dat hij zelf alles moest schrijven, maar ook moest leren '​zetten',​ en wanneer zijn collega’s bezwaren hadden tegen wat hij had geschreven, "pakte hij heel eenvoudig zijn zethaak, en bracht hij een nieuwe passage aan".
  
-De uitvinding van zetmachines maakte het handzetsel verouderd, met uitzondering van de '​koppen’,​ maar in de 20ste eeuw was het machinezetwerk ​een ander vak voor anarchistische propagandisten. U zult wellicht bekend zijn met de legendes van de Latijns-Amerikaanse anarchisten die de ene helft van het jaar in dit goed betaalde vak in de hoofdsteden doorbrachten,​ het drukwerk makend voor anarchistische publicaties onder de neuzen van hun kapitalistische werkgevers, en die de rest van het jaar doorbrachten met het verspreiden van anarchistische propaganda temidden van los campesinos en los indios. De technische revolutie in het drukwerk maakte deze vaardigheden overbodig, maar bracht weer nieuwe vaardigheden en nieuwe mogelijkheden met zich mee. Hoewel ik de afgelopen maand tussen allerlei anarchistisch propagandamateriaal dat ik uit Rusland ontving, een brochure aantrof met de titel Anarchisten kennen geen grenzen, en bemerkte dat deze met de hand gezet was en met de hand gedrukt van losse letters.+De uitvinding van zetmachines maakte het handzetsel verouderd, met uitzondering van de '​koppen’,​ maar in de 20ste eeuw was het machinenetwerk ​een ander vak voor anarchistische propagandisten. U zult wellicht bekend zijn met de legendes van de Latijns-Amerikaanse anarchisten die de ene helft van het jaar in dit goed betaalde vak in de hoofdsteden doorbrachten,​ het drukwerk makend voor anarchistische publicaties onder de neuzen van hun kapitalistische werkgevers, en die de rest van het jaar doorbrachten met het verspreiden van anarchistische propaganda temidden van los campesinos en los indios. De technische revolutie in het drukwerk maakte deze vaardigheden overbodig, maar bracht weer nieuwe vaardigheden en nieuwe mogelijkheden met zich mee. Hoewel ik de afgelopen maand tussen allerlei anarchistisch propagandamateriaal dat ik uit Rusland ontving, een brochure aantrof met de titel Anarchisten kennen geen grenzen, en bemerkte dat deze met de hand gezet was en met de hand gedrukt van losse letters.
  
-Anarchistische propagandisten hebben een lange liefdesaffaire gehad met het gedrukte woord. Zij hebben een eveneens lange geschiedenis van het gesproken woord in de openlucht, met als equivalent in de moderne tijd het gebruik van radio, film, tv, video, alsmede van hen die pleiten voor computernetwerken. Vorig jaar ontmoette ik een groep Spaanse filmmakers, leden van de CNT, die de helft van het jaar bezig waren met werk in de televisie-industrie,​ teneinde de rest van de tijd alternatieve films te maken over Los Heterodoxos,​ in de hoop hierdoor een plaats voor deze films te vinden als kant en klare programma'​s voor televisiestations. In Baltimore in de Verenigde Staten is er een al jarenlang bestaand netwerk met de naam 'The Great Atlantic Conspiracy',​ dat honderden van afgeronde radioprogramma'​s van een half uur produceert over anarchistische onderwerpen,​ aangezien vroeger of later sommige van de duizenden radiostations in de Verenigde Staten deze zullen gebruiken, en de boodschap zullen verspreiden. En de hele afgelopen eeuw van anarchistische propaganda zijn er bladen geweest, van Le Père Peinard in 1889 tot aan Class War in 1989, welks '​beschaafde'​ redacteuren geloofden dat straattaal en schunnige cartoons het publiek kunnen overhalen dat niet door serieuze argumenten valt te overtuigen. Aangezien niemand van ons een werkelijk doorslaggevend succes kan claimen, zouden wij allemaal blij moeten zijn met andere benaderingen van de taak het anarchistische idee te verspreiden. Tegelijkertijd zullen wij allen toe moeten geven dat we het beste werken met het medium waarin we ons het meeste thuis voelen. Wij zijn allen schepsels van onze eigen generatie. Ikzelf was als kind gefascineerd door drukwerk, en raakte pas later geïnteresseerd in het schrijven. Ik kan een zethaak gebruiken, maar niet een computer. Ik heb ontdekt dat ik voor het eerst schreef in de anarchistische pers in december 1943. Aangezien dat een halve eeuw geleden was, ben ik geneigd te denken dat een van de problemen van anarchistische journalistiek het feit is dat wij propagandisten zo '​zeldzaam'​ zijn, dat wij een te groot gedeelte van ons leven ermee bezig zijn, en te weinig tijd nemen om te reflecteren over de externe veranderingen in de wereld van opinies, waarop gereageerd zou dienen te worden, en over de effectiviteit van de benadering die wij kiezen.+Anarchistische propagandisten hebben een lange liefdesaffaire gehad met het gedrukte woord. Zij hebben een eveneens lange geschiedenis van het gesproken woord in de open lucht, met als equivalent in de moderne tijd het gebruik van radio, film, tv, video, alsmede van hen die pleiten voor computernetwerken. Vorig jaar ontmoette ik een groep Spaanse filmmakers, leden van de CNT, die de helft van het jaar bezig waren met werk in de televisie-industrie,​ teneinde de rest van de tijd alternatieve films te maken over Los Heterodoxos,​ in de hoop hierdoor een plaats voor deze films te vinden als kant en klare programma'​s voor televisiestations. In Baltimore in de Verenigde Staten is er een al jarenlang bestaand netwerk met de naam 'The Great Atlantic Conspiracy',​ dat honderden van afgeronde radioprogramma'​s van een half uur produceert over anarchistische onderwerpen,​ aangezien vroeger of later sommige van de duizenden radiostations in de Verenigde Staten deze zullen gebruiken, en de boodschap zullen verspreiden. En de hele afgelopen eeuw van anarchistische propaganda zijn er bladen geweest, van Le Père Peinard in 1889 tot aan Class War in 1989, welks '​beschaafde'​ redacteuren geloofden dat straattaal en schunnige cartoons het publiek kunnen overhalen dat niet door serieuze argumenten valt te overtuigen. Aangezien niemand van ons een werkelijk doorslaggevend succes kan claimen, zouden wij allemaal blij moeten zijn met andere benaderingen van de taak het anarchistische idee te verspreiden. Tegelijkertijd zullen wij allen toe moeten geven dat we het beste werken met het medium waarin we ons het meeste thuis voelen. Wij zijn allen schepsels van onze eigen generatie. Ikzelf was als kind gefascineerd door drukwerk, en raakte pas later geïnteresseerd in het schrijven. Ik kan een zethaak gebruiken, maar niet een computer. Ik heb ontdekt dat ik voor het eerst schreef in de anarchistische pers in december 1943. Aangezien dat een halve eeuw geleden was, ben ik geneigd te denken dat een van de problemen van anarchistische journalistiek het feit is dat wij propagandisten zo '​zeldzaam'​ zijn, dat wij een te groot gedeelte van ons leven ermee bezig zijn, en te weinig tijd nemen om te reflecteren over de externe veranderingen in de wereld van opinies, waarop gereageerd zou dienen te worden, en over de effectiviteit van de benadering die wij kiezen.
  
 MYTHEN MYTHEN
Regel 27: Regel 36:
 Mijn functie was die van het redigeren en het benaderen van mogelijke medewerkers,​ om hen over te halen om (zonder vergoeding) artikelen te vervaardigen,​ en wanneer zij er niet in slaagden om het materiaal op tijd te leveren, zelf - onder een pseudoniem - de stukken die zij hadden moeten maken, te schrijven. Dit is een situatie waar de redacteuren van De AS zeer vertrouwd mee zullen zijn. Het plakwerk voor de drukker werd door mijzelf gedaan, omringd door kinderen met de lijmpot, terwijl ergens anders de grafisch kunstenaar Rufus Segar de informatie aan het verwerken was, die hij van mij had verzameld om de omslagen te maken die Anarchy beroemd hebben gemaakt. Mijn functie was die van het redigeren en het benaderen van mogelijke medewerkers,​ om hen over te halen om (zonder vergoeding) artikelen te vervaardigen,​ en wanneer zij er niet in slaagden om het materiaal op tijd te leveren, zelf - onder een pseudoniem - de stukken die zij hadden moeten maken, te schrijven. Dit is een situatie waar de redacteuren van De AS zeer vertrouwd mee zullen zijn. Het plakwerk voor de drukker werd door mijzelf gedaan, omringd door kinderen met de lijmpot, terwijl ergens anders de grafisch kunstenaar Rufus Segar de informatie aan het verwerken was, die hij van mij had verzameld om de omslagen te maken die Anarchy beroemd hebben gemaakt.
  
-Dit leidt mij naar een andere correctie van de mythologie. Het heeft mij altijd plezier gedaan als Anarchy werd beschreven, zowel toentertijd in de pers als later in de herinneringen van andere mensen, "als de authentieke stem van de generatie van de jaren zestig"​. Ik was hier natuurlijk verheugd over, en het is juist dat veel van de auteurs van Anarchy veel jonger waren dan de meeste schrijvers in de anarchistische pers, zowel nu als toen. De jaren zestig waren een periode die grote uitbreiding te zien gaf van de hogere opleidingen in Engeland, net als in de andere Europese landen, en ik was er op uit om lezers en schrijvers onder studenten te vinden. Maar zelf was ik eigenlijk helemaal geen jaren zestig figuur. Ik was 37 toen Anarchy begon en 46 toen ik mijn laatste nummer uitgaf. Ik verliet in 1939 de middelbare school en bracht vijf jaren in het leger door in de periode van de Tweede Wereldoorlog. Ik had niet in de verste verte deel aan de cultuur van de jaren zestig en stond bijzonder vijandig tegenover het marxisme en maoïsme dat door de academici van mijn generatie over de jongeren werd uitgestort. Tegelijkertijd was ik eigenlijk al te oud +Dit leidt mij naar een andere correctie van de mythologie. Het heeft mij altijd plezier gedaan als Anarchy werd beschreven, zowel toentertijd in de pers als later in de herinneringen van andere mensen, "als de authentieke stem van de generatie van de jaren zestig"​. Ik was hier natuurlijk verheugd over, en het is juist dat veel van de auteurs van Anarchy veel jonger waren dan de meeste schrijvers in de anarchistische pers, zowel nu als toen. De jaren zestig waren een periode die grote uitbreiding te zien gaf van de hogere opleidingen in Engeland, net als in de andere Europese landen, en ik was er op uit om lezers en schrijvers onder studenten te vinden. Maar zelf was ik eigenlijk helemaal geen jaren zestig figuur. Ik was 37 toen Anarchy begon en 46 toen ik mijn laatste nummer uitgaf. Ik verliet in 1939 de middelbare school en bracht vijf jaren in het leger door in de periode van de Tweede Wereldoorlog. Ik had niet in de verste verte deel aan de cultuur van de jaren zestig en stond bijzonder vijandig tegenover het marxisme en maoïsme dat door de academici van mijn generatie over de jongeren werd uitgestort. Tegelijkertijd was ik eigenlijk al te oud om een weerspiegeling te zijn van de muziekcultuur,​ of de drugscultuur van die generatie. Ik ben onherstelbaar een anarchistische propagandist oude stijl, die op zoek is naar een nieuw publiek. Overigens is er nog een andere mythe over Anarchy die ik moet corrigeren. Toen ik begon, hoopte ik een oplage van vierduizend exemplaren te kunnen bereiken. Deze bescheiden doelstelling,​ gezien het grote Engelse taalgebied in Amerika, Canada, Australië enzovoort, en het feit dat, of de Engelsen het nu verdienen of niet, hun taal een wereldtaal is, was overdreven optimistisch. Op het moment dat wij de honderdste editie van Anarchy bereikten, moest ik berichten dat "van de rond vierentwintig nummers die volledig uitverkocht raakten, er 2800 waren verkocht. Van alle andere nummers waren er minder verkocht"​. Dit is een enigszins ontnuchterende gedachte. Vergelijk dit met de problemen die de redacteuren van De AS het hoofd moeten bieden, met een veel kleiner potentieel aan lezers. Maar er is nog een geheel ander aspect dan het punt van de taal.
-om een weerspiegeling te zijn van de muziekcultuur,​ of de drugscultuur van die generatie. Ik ben onherstelbaar een anarchistische propagandist oude stijl, die op zoek is naar een nieuw publiek. Overigens is er nog een andere mythe over Anarchy die ik moet corrigeren. Toen ik begon, hoopte ik een oplage van vierduizend exemplaren te kunnen bereiken. Deze bescheiden doelstelling,​ gezien het grote Engelse taalgebied in Amerika, Canada, Australië enzovoort, en het feit dat, of de Engelsen het nu verdienen of niet, hun taal een wereldtaal is, was overdreven optimistisch. Op het moment dat wij de honderdste editie van Anarchy bereikten, moest ik berichten dat "van de rond vierentwintig nummers die volledig uitverkocht raakten, er 2800 waren verkocht. Van alle andere nummers waren er minder verkocht"​. Dit is een enigszins ontnuchterende gedachte. Vergelijk dit met de problemen die de redacteuren van De AS het hoofd moeten bieden, met een veel kleiner potentieel aan lezers. Maar er is nog een geheel ander aspect dan het punt van de taal.+
  
 Wanneer ik, zonder dat ik in staat ben om het blad te lezen, kijk naar het materiaal dat wordt gebruikt, dan ontdek ik dat veel van het materiaal is vertaald uit andere talen, waarbij belangrijke artikelen uit de anarchistische pers uit het buitenland voor het eerst in het Nederlands worden gepresenteerd. Dit is een onderdeel van redactionele arbeid, dat bij Engelsen niet voorkomt Het is een aspect van een Brits kenmerk dat voortkomt uit een taalkundig imperialistische arrogantie, die wordt gedeeld door Engelse anarchisten. Een van de weinige gebeurtenissen waarvoor ik feitelijk een vertaler zocht was het nummer van Anarchy van augustus 1966 over de Provobeweging,​ hier in Amsterdam. Deze overwegingen leiden tot een interessante gedachte. Omdat jullie gedwongen zijn om vertalingen te zien als een normaal en onmisbaar onderdeel van het uitgeven van een tijdschrift,​ bestaat er geen twijfel over dat De AS een meer cosmopolitische,​ wereldwijde blik heeft dan Anarchy, dat werd gepubliceerd in een wereldtaal, ooit had. Ik denk dat hetzelfde geldt voor een tijdschrift als Volontè uit Milaan. Wanneer ik, zonder dat ik in staat ben om het blad te lezen, kijk naar het materiaal dat wordt gebruikt, dan ontdek ik dat veel van het materiaal is vertaald uit andere talen, waarbij belangrijke artikelen uit de anarchistische pers uit het buitenland voor het eerst in het Nederlands worden gepresenteerd. Dit is een onderdeel van redactionele arbeid, dat bij Engelsen niet voorkomt Het is een aspect van een Brits kenmerk dat voortkomt uit een taalkundig imperialistische arrogantie, die wordt gedeeld door Engelse anarchisten. Een van de weinige gebeurtenissen waarvoor ik feitelijk een vertaler zocht was het nummer van Anarchy van augustus 1966 over de Provobeweging,​ hier in Amsterdam. Deze overwegingen leiden tot een interessante gedachte. Omdat jullie gedwongen zijn om vertalingen te zien als een normaal en onmisbaar onderdeel van het uitgeven van een tijdschrift,​ bestaat er geen twijfel over dat De AS een meer cosmopolitische,​ wereldwijde blik heeft dan Anarchy, dat werd gepubliceerd in een wereldtaal, ooit had. Ik denk dat hetzelfde geldt voor een tijdschrift als Volontè uit Milaan.
Regel 39: Regel 47:
 Ik zag Anarchy als een poging om te bereiken dat het anarchisme serieus genomen zou worden, door te aanvaarden dat het anarchisme behoort tot de hoofdstroom van moderne sociale idee- en, en door de grote buitenwereld toe te spreken, in plaats van de kleinere kring van overtuigde anarchisten. Dit betekende dat de moeite werd genomen om zich te bewegen buiten de gebruikelijke cirkel van schrijvers voor de anarchistische pers, daarbij accepterend dat hun meningen wellicht niet in alle gevallen '​ideologisch correct’ waren, hoewel de algemene teneur van hun bijdragen sympathiek was. Dit was naar mijn idee de beleidslijn die was gevolgd door enkele van de grote anarchistische tijdschriften uit het verleden - bijvoorbeeld Le Révolté in Frankrijk en Remsta Blanca in Spanje. Ik denk ook eigenlijk dat het hetzelfde beleid is van hedendaagse tijdschriften als Volontè en De As. Het betekent het gebruiken van een tijdschrift als een soort van anarchistische '​etalage’,​ waarin voor de wereld de kwaliteit en de verscheidenheid van de goederen ten toon wordt gesteld die de anarchistische benadering te bieden heeft Ik zag Anarchy als een poging om te bereiken dat het anarchisme serieus genomen zou worden, door te aanvaarden dat het anarchisme behoort tot de hoofdstroom van moderne sociale idee- en, en door de grote buitenwereld toe te spreken, in plaats van de kleinere kring van overtuigde anarchisten. Dit betekende dat de moeite werd genomen om zich te bewegen buiten de gebruikelijke cirkel van schrijvers voor de anarchistische pers, daarbij accepterend dat hun meningen wellicht niet in alle gevallen '​ideologisch correct’ waren, hoewel de algemene teneur van hun bijdragen sympathiek was. Dit was naar mijn idee de beleidslijn die was gevolgd door enkele van de grote anarchistische tijdschriften uit het verleden - bijvoorbeeld Le Révolté in Frankrijk en Remsta Blanca in Spanje. Ik denk ook eigenlijk dat het hetzelfde beleid is van hedendaagse tijdschriften als Volontè en De As. Het betekent het gebruiken van een tijdschrift als een soort van anarchistische '​etalage’,​ waarin voor de wereld de kwaliteit en de verscheidenheid van de goederen ten toon wordt gesteld die de anarchistische benadering te bieden heeft
  
-AGENDA+===== Agenda =====
  
 Mijn eigen benadering van het anarchisme is om het te beschouwen als een organisatietheorie,​ en ik ben het eens met de opmerking van Paul Goodman dat "Een vrije maatschappij niet de vervanging kan zijn van de oude orde door een '​nieuwe orde’; het is de uitbreiding van sferen van vrij handelen totdat zij het grootste gedeelte uitmaken van het sociale leven"​. Dit was de benadering van Anarchy, en ook van het boek Anarchy in Action dat ik schreef Mijn eigen benadering van het anarchisme is om het te beschouwen als een organisatietheorie,​ en ik ben het eens met de opmerking van Paul Goodman dat "Een vrije maatschappij niet de vervanging kan zijn van de oude orde door een '​nieuwe orde’; het is de uitbreiding van sferen van vrij handelen totdat zij het grootste gedeelte uitmaken van het sociale leven"​. Dit was de benadering van Anarchy, en ook van het boek Anarchy in Action dat ik schreef
namespace/ervaringen_met_het_maandblad_anarchy.txt · Laatst gewijzigd: 16/10/19 10:14 (Externe bewerking)