Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:over_alexander_schapiro_en_zijn_ideeen

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

Beide kanten vorige revisie Vorige revisie
namespace:over_alexander_schapiro_en_zijn_ideeen [08/06/20 22:08]
defiance
namespace:over_alexander_schapiro_en_zijn_ideeen [23/08/21 19:47] (huidige)
defiance
Regel 43: Regel 43:
 De Profintern leidde vanaf het begin een tragisch bestaan, wat in de eerste plaats een gevolg was van de fundamentele koerswijziging die de internationale politiek van de Bolsjewiki in de voorafgaande jaren had doorgemaakt. Was het er hun aanvankelijk om te doen geweest tegen het IVV een duidelijke scheiding tussen reformisten en revolutionairen in de vakbeweging te bewerkstelligen,​ in 1920 had Lenin in zijn fameuze Kinderziekte-brochure al een belangrijke nuance aangebracht door de tegenstelling te verleggen naar de reformistische organisaties zelf, waarbinnen nu een breuk tussen een reformistische leiding’ en een revolutionaire basis moest worden nagestreefd. De these over de ‘relatieve stabilisatie’ van het kapitalisme na de revoluties die het einde van de oorlog begeleid hadden een these die door Trotski in 1921 aan de Comintern-gedelegeerden werd uiteengezet - betekende uiteraard slechts een bevestiging van deze lijn en ontnam daarmee de Profintern reeds op het moment van haar stichting ieder bestaansrecht. Haar aanhangers in het Westen zouden nooit een oplossing vinden voor het dilemma dat uit de tegengestelde consignes voortvloeide:​ én versterken van de RVI, die geacht werd uit zelfstandige revolutionaire organisaties te bestaan, én werken binnen de daartegenover staande vakbonden van het IVV. In 1937 verdween de Profintern dan ook op passende wijze als een premie in Stalins onderhandelingen met de sociaal-democratie. De Profintern leidde vanaf het begin een tragisch bestaan, wat in de eerste plaats een gevolg was van de fundamentele koerswijziging die de internationale politiek van de Bolsjewiki in de voorafgaande jaren had doorgemaakt. Was het er hun aanvankelijk om te doen geweest tegen het IVV een duidelijke scheiding tussen reformisten en revolutionairen in de vakbeweging te bewerkstelligen,​ in 1920 had Lenin in zijn fameuze Kinderziekte-brochure al een belangrijke nuance aangebracht door de tegenstelling te verleggen naar de reformistische organisaties zelf, waarbinnen nu een breuk tussen een reformistische leiding’ en een revolutionaire basis moest worden nagestreefd. De these over de ‘relatieve stabilisatie’ van het kapitalisme na de revoluties die het einde van de oorlog begeleid hadden een these die door Trotski in 1921 aan de Comintern-gedelegeerden werd uiteengezet - betekende uiteraard slechts een bevestiging van deze lijn en ontnam daarmee de Profintern reeds op het moment van haar stichting ieder bestaansrecht. Haar aanhangers in het Westen zouden nooit een oplossing vinden voor het dilemma dat uit de tegengestelde consignes voortvloeide:​ én versterken van de RVI, die geacht werd uit zelfstandige revolutionaire organisaties te bestaan, én werken binnen de daartegenover staande vakbonden van het IVV. In 1937 verdween de Profintern dan ook op passende wijze als een premie in Stalins onderhandelingen met de sociaal-democratie.
  
-De bolsjewistische tactiek tegenover het reformisme en de wijze waarop de Russen die onder supervisie van de plaatselijke communistische partijen wensten te laten uitvoeren, speelden de Profintern nog om een andere reden parten: niemand werd er lid van. Van alle revolutionair-syndicalistische organisaties van enige betekenis traden slechts de Franse //​Confédération Générale du Travail - Unitaire// (CGT-Unitaire) en (voor korte tijd) het //Nationaal Arbeids-Secretariaat//​ (NAS) toe, en dan nog ten koste van aanzienlijk ledenverlies. De Amerikaanse //​Industrial Workers of the World// (IWW), de Britse //Shop Stewards//, de //Freie Arbeiter Union Deutschlands//​ (FAUD), de //Sveriges Arbetares Centralorganisation//​ (SAC), de //​[[CNT|Confederación Nacional del Trabajo]]// (CNT), de //Unione Sindicale Italiana// (USI), de soms omvangrijke ​Latijnsamerikaanse ​vakbewegingen al de //​Federación Obrera Regional Argentina// (FORA) - zij alle wezen de Profintern de een na de ander af. Enkele van hen discussieerden in 1920 nog wel met de Bolsjewiki over de onafhankelijkheid van de vakorganisaties tegenover de politieke partijen - tenslotte een van de ontstaansgronden van het revolutionaire syndicalisme - maar na de gebeurtenissen in [[Kronstadt-opstand|Kronstadt]] en het Tiende Congres van de Russische Communistische Partij werd deze discussie voor hen een zinloze formaliteit. Niet alleen had Zinov'​ev op het Derde Comintern-congres geen twijfel over laten bestaan dat de werkelijke machtsverhouding tussen Comintern en Profintern vastlag ongeacht welke statutaire bepaling, maar de problematiek werd nu geheel overschaduwd door de elementaire vraag hoe het Russische regime in het algemeen moest worden beoordeeld.+De bolsjewistische tactiek tegenover het reformisme en de wijze waarop de Russen die onder supervisie van de plaatselijke communistische partijen wensten te laten uitvoeren, speelden de Profintern nog om een andere reden parten: niemand werd er lid van. Van alle revolutionair-syndicalistische organisaties van enige betekenis traden slechts de Franse //​Confédération Générale du Travail - Unitaire// (CGT-Unitaire) en (voor korte tijd) het //Nationaal Arbeids-Secretariaat//​ (NAS) toe, en dan nog ten koste van aanzienlijk ledenverlies. De Amerikaanse //​Industrial Workers of the World// (IWW), de Britse //Shop Stewards//, de //Freie Arbeiter Union Deutschlands//​ (FAUD), de //Sveriges Arbetares Centralorganisation//​ (SAC), de //​[[CNT|Confederación Nacional del Trabajo]]// (CNT), de //[[Unione Sindicale Italiana]]// (USI), de soms omvangrijke ​Latijns-Amerikaanse ​vakbewegingen al de //[[Federación Obrera Regional Argentina]]// (FORA) - zij alle wezen de Profintern de een na de ander af. Enkele van hen discussieerden in 1920 nog wel met de Bolsjewiki over de onafhankelijkheid van de vakorganisaties tegenover de politieke partijen - tenslotte een van de ontstaansgronden van het revolutionaire syndicalisme - maar na de gebeurtenissen in [[Kronstadt-opstand|Kronstadt]] en het Tiende Congres van de Russische Communistische Partij werd deze discussie voor hen een zinloze formaliteit. Niet alleen had Zinov'​ev op het Derde Comintern-congres geen twijfel over laten bestaan dat de werkelijke machtsverhouding tussen Comintern en Profintern vastlag ongeacht welke statutaire bepaling, maar de problematiek werd nu geheel overschaduwd door de elementaire vraag hoe het Russische regime in het algemeen moest worden beoordeeld.
  
 Vooral van de kant van de FAUD, daarin vanaf begin 1927 gesteund door de in Berlijn arriverende’ Russische anarcho-syndicalistische ballingen, was intussen een poging onder nomen om het internationale revolutionaire syndicalisme te bundelen los van Moskou en Amsterdam. Al in december 1920 had zij te Berlijn een internationale conferentie belegd ten einde een gemeenschappelijk standpunt tegenover de komende stichting van de RVI te kunnen bepalen, hetgeen op dat moment overigens slechts ten dele gelukte. Toen de RVI eenmaal was opgericht en de meeste aspirantleden hadden bedankt, ging de FAUD verder, met als resultaat de eerder genoemde Berlijnse conferentie van 16-19 juni 1922, die het eigenlijke stichtingsmoment van de IAA vormde. De belangrijkste aanwezigen (FAUD, SAC, USI, de zogenaamde //Russische Revolutionair-syndicalistische Minderheid//,​ vertegenwoordigd door Schapiro en Mark Mračnyj, en de CNT) wezen de Profintern categorisch af en aanvaardden een door Rocker geformuleerde beginselverklaring die enkele maanden later officieel de grondslag van de nieuwe Internationale zou worden. Het Eerste Congres van de IAA kwam van 25 december 1922 tot 2 januari 1923 bijeen en kon als belangrijkste leden registreren:​ de FORA, de FAUD, de USI, de Mexicaanse //​Confederación General de Trabajadores//,​ de Portugese //​Confederação Geral do Trabalho//, de SAC, de CNT, en de Russische Minderheid; in de loop van de tijd zouden hierbij onder meer nog het Nederlands Syndicalistisch Vakverbond en de Franse CGT-syndicaliste-révolutionnaire (CGTSR) komen. Vooral van de kant van de FAUD, daarin vanaf begin 1927 gesteund door de in Berlijn arriverende’ Russische anarcho-syndicalistische ballingen, was intussen een poging onder nomen om het internationale revolutionaire syndicalisme te bundelen los van Moskou en Amsterdam. Al in december 1920 had zij te Berlijn een internationale conferentie belegd ten einde een gemeenschappelijk standpunt tegenover de komende stichting van de RVI te kunnen bepalen, hetgeen op dat moment overigens slechts ten dele gelukte. Toen de RVI eenmaal was opgericht en de meeste aspirantleden hadden bedankt, ging de FAUD verder, met als resultaat de eerder genoemde Berlijnse conferentie van 16-19 juni 1922, die het eigenlijke stichtingsmoment van de IAA vormde. De belangrijkste aanwezigen (FAUD, SAC, USI, de zogenaamde //Russische Revolutionair-syndicalistische Minderheid//,​ vertegenwoordigd door Schapiro en Mark Mračnyj, en de CNT) wezen de Profintern categorisch af en aanvaardden een door Rocker geformuleerde beginselverklaring die enkele maanden later officieel de grondslag van de nieuwe Internationale zou worden. Het Eerste Congres van de IAA kwam van 25 december 1922 tot 2 januari 1923 bijeen en kon als belangrijkste leden registreren:​ de FORA, de FAUD, de USI, de Mexicaanse //​Confederación General de Trabajadores//,​ de Portugese //​Confederação Geral do Trabalho//, de SAC, de CNT, en de Russische Minderheid; in de loop van de tijd zouden hierbij onder meer nog het Nederlands Syndicalistisch Vakverbond en de Franse CGT-syndicaliste-révolutionnaire (CGTSR) komen.
Regel 49: Regel 49:
 Hier kan niet nader worden ingegaan op de geschiedenis van de IAA; maar enkele algemene opmerkingen zijn voor het vervolg van belang. Hier kan niet nader worden ingegaan op de geschiedenis van de IAA; maar enkele algemene opmerkingen zijn voor het vervolg van belang.
  
-Het klassieke syndicalisme zoals dat in 1906 was geformuleerd in de //Charte ​van Amiens//, die men de beginselverklaring van de CGT zou kunnen noemen, had de revolutionaire vloedgolf uit de jaren 1917-1921 niet onveranderd doorstaan: de gebeurtenissen hadden geleerd dat de neutraliteit ten opzichte van politieke partijen, waaraan ​de //​Charte// ​nog genoeg meende te hebben om de autonomie van de arbeidersklasse te verzekeren, vervangen moest worden door een offensief concept, door een actieve bestrijding van de politieke partij als een minstens latent contrarevolutionaire instelling. De beginselverklaring van de IAA sprak dit onomwonden uit, en het is vanaf dit moment dat men kan spreken van een overgang van revolutionair naar anarcho-syndicalisme. De bij de IAA aangesloten organisaties waren het op dit punt allemaal eens - zij het dan (zoals men elders in dit boek heeft kunnen lezen) dat de Nederlandse situatie in dit opzicht aanvankelijk vrij ondoorzichtig was.+Het klassieke syndicalisme zoals dat in 1906 was geformuleerd in de //[[Handvest ​van Amiens|Charte d'​Amiens]]// (Handvest van Amiens), die men de beginselverklaring van de CGT zou kunnen noemen, had de revolutionaire vloedgolf uit de jaren 1917-1921 niet onveranderd doorstaan: de gebeurtenissen hadden geleerd dat de neutraliteit ten opzichte van politieke partijen, waaraan ​het Handvest ​nog genoeg meende te hebben om de autonomie van de arbeidersklasse te verzekeren, vervangen moest worden door een offensief concept, door een actieve bestrijding van de politieke partij als een minstens latent contrarevolutionaire instelling. De beginselverklaring van de IAA sprak dit onomwonden uit, en het is vanaf dit moment dat men kan spreken van een overgang van revolutionair naar anarcho-syndicalisme. De bij de IAA aangesloten organisaties waren het op dit punt allemaal eens - zij het dan (zoals men elders in dit boek heeft kunnen lezen) dat de Nederlandse situatie in dit opzicht aanvankelijk vrij ondoorzichtig was.
  
-Maar ondanks dit offensieve beginsel was de IAA zelf toch in hoofdzaak ontstaan uit een defensieve hergroepering van het revolutionaire syndicalisme tegenover reformisten,​ Bolsjewiki en de kapitalistische contrarevolutie. Weldra bleek van ook dat de Internationale een aantal sterk uiteenlopende richtingen verenigde, die de soms opzettelijk vaak gehouden beginselverklaring zeer verschillende konden interpreteren. Terwijl de FAUD bijvoorbeeld de vakorganisaties beschouwde als '​kiemcellen'​ van de nieuwe maatschappij,​ stond FORA op een uitgesproken anarchistisch standpunt dat dezelfde vakorganisaties als semi-bureaucratische instanties opvatte, die slechts door ononderbroken activiteit van anarchistische groepen op het rechte pad waren te houden. Terwijl het anarcho-syndicalisme zo enerzijds het verenigde element in de IAA vormde, bestonden er binnen de organisatie anderzijds aanzienlijke spanningen tussen een anarchistische en een syndicalistische pool.+Maar ondanks dit offensieve beginsel was de IAA zelf toch in hoofdzaak ontstaan uit een defensieve hergroepering van het revolutionaire syndicalisme tegenover reformisten,​ Bolsjewiki en de kapitalistische contrarevolutie. Weldra bleek van ook dat de Internationale een aantal sterk uiteenlopende richtingen verenigde, die de soms opzettelijk vaak gehouden beginselverklaring zeer verschillende konden interpreteren. Terwijl de [[Freie Arbeiter-Union Deutschlands|FAUD]] bijvoorbeeld de vakorganisaties beschouwde als '​kiemcellen'​ van de nieuwe maatschappij,​ stond [[Federación Obrera Regional Argentina|FORA]] op een uitgesproken anarchistisch standpunt dat dezelfde vakorganisaties als semi-bureaucratische instanties opvatte, die slechts door ononderbroken activiteit van anarchistische groepen op het rechte pad waren te houden. Terwijl het anarcho-syndicalisme zo enerzijds het verenigde element in de IAA vormde, bestonden er binnen de organisatie anderzijds aanzienlijke spanningen tussen een anarchistische en een syndicalistische pool.
  
 Het was in deze context dat Schapiro de volgende jaren zijn revolutionaire conceptie uiteen zou zetten. De eerste neerslag ervan is te vinden in het maandblad //Rabočij Put'//,​ dat in 1923 als orgaan van de Russische anarcho-syndicalisten in de IAA te Berlijn verscheen - een passende plaats, omdat de ‘lessen’ van de Russische Revolutie aan deze concepties ten grondslag lagen. Het was in deze context dat Schapiro de volgende jaren zijn revolutionaire conceptie uiteen zou zetten. De eerste neerslag ervan is te vinden in het maandblad //Rabočij Put'//,​ dat in 1923 als orgaan van de Russische anarcho-syndicalisten in de IAA te Berlijn verscheen - een passende plaats, omdat de ‘lessen’ van de Russische Revolutie aan deze concepties ten grondslag lagen.
namespace/over_alexander_schapiro_en_zijn_ideeen.txt · Laatst gewijzigd: 23/08/21 19:47 door defiance