Al een jaar is Frankrijk aan het koken. De gele hesjes houden keer op keer manifestaties voor de verandering van het systeem, de sociale gerechtigheid en de directe democratie, ook al stormt het, regent het of dreigen de hete hondsdagen. Tienduizenden mensen gaan de straat op om de vernietiging van de planeet ongedaan te maken. De volkswijken, lange tijd onzichtbare slachtoffers van het Staatsgeweld staan meer en meer vooraan op de eerste rang.
Het einde van de schoolvakantie heeft ons laten zien dat er helemaal niets was ‘afgelopen’. Er zijn nog tal van demonstraties en de bijeenkomsten op straat. Want de regering gaat door! Met zijn afbraakpolitiek van de werkloosheidsverzekeringen, de sociale zekerheid, de pensioenen, en met zijn noodtoestanden. En zij probeert op landelijk niveau door een gewelddadige onderdrukking het systeem op slot te zetten. Maar het land popelt: overal proberen die bewegingen tot daden over te gaan en plaatselijk iets op te bouwen. Op de derde ‘assemblée van assemblees’ in Monceau-lesl-Mines waren 230 plaatselijke groepen van gele hesjes aanwezig, tientallen ‘Volkshuizen’ worden er opgezet, er worden ecologische collectieven opgericht, enzovoort. Nee, er komt geen terugkeer naar het normale: er is sprake van enorme verlangens naar sociale, democratische en ecologische verandering.. En willen die niet door de media worden weggeschoffeld, dan moeten we ze op plaatselijk niveau een plek geven, in onze dorpen, onze streden, onze wijken, overal waar wij aanwezig zijn! Het ritueel van de gemeentelijke verkiezingen in maart 2020 kan misschien een kans daarvoor bieden, maar dan moeten we niet in de vallen lopen van de politikasterij en de kleine coalities van de plaatselijke gedelegeerden. Overal in het land zijn plannen voor ‘burgerlijsten’ in werking.
Maar hun werkwijzen en hun doelstellingen zijn heel anders: Met een heleboel van dat soort lieden loop je de kans dat ze eenvoudigweg een burgerlijk verfje hebben. want het zijn militanten van plaatselijke partijen die op macht uit zijn. Anderen willen op een onafhankelijk van de partijen staande manier in het stadhuis komen zonder bepaald het systeem aan de basis te veranderen.
Maar nu probeert een minderheid onafhankelijke burgervergaderingen op gang te brengen en de gemeente te veroveren door een directe democratie op te bouwen en de volledige beslissingsmacht te geven aan de bewoners, de gemeentelijke assemblees van onderop, de voorgestelde gemeentelijke referenda (RIC’s), enz. Want het systeem moet aan de basis radicaal worden veranderd, en de gemeenteraden moeten we omvormen in eenvoudige delegaties in dienst van de bewoners. In Commercy maken we juist die laatste keuze…
Wij? Wij zijn tientallen bewoners die in het plaatselijke leven betrokken zijn, soms leden van de Gele Hesjes, soms van vakbonden, eenvoudige burgers. Vanaf mei hebben wij een gemeentelijke volksvergadering op gang gebracht om erover na te denken hoe we concreet onze gemeente kunnen veranderen.
Als onze lijst het haalt dan zou de gemeenteraad verplicht zijn de besluiten te bekrachtigen van een gemeentelijke assemblee, die voor iedereen open is. Als die het niet haalt dan zou de gemeentelijke assemblee toch nog op plaatselijk niveau belangrijk zijn en we zouden kunnen doorgaan met het versterken van onze ankerplaats. Naast de electorale ruilhandel zijn er ook andere bewegingen aan de gang om de wind die wij hebben laten waaien te laten doorgaan.
Dit is de manier om het systeem van onderop te veranderen.
Want voor ons is onze race naar de gemeentelijke verkiezingen geen einddoel, maar een middel om het systeem van onderop te veranderen.
Een middel om overal aan alle bewoners de macht te geven te besluiten en te handelen
Een middel om de machtsverhoudingen daar te grondvesten waar wij zelf zijn
Een middel om te knabbelen aan de grondslagen van het systeem waarin we zitten– aan die uitverkorenen en notabelen die vaak de werktuigen van de politiek van bovenaf zijn zoals we in het Grote Nationale Debat hebben gezien. Vooral mag men zich niet op een geïsoleerde wijze in de gemeentezaken storten, want dat gaat ten koste van heel de rest. Laten we geen enkel wonder verwachten van de instellingen en laten we overal onafhankelijke tegenmachten opbouwen! Laten we Volkshuizen openstellen, laten we onze eigen bevoorradingssystemen organiseren. Laten we parallelle volksvergaderingen installeren en laten we blijven meedoen aan de bewegingen op nationaal niveau! De weg die al enkele maanden vrij is, is slechts het begin van de reis: de Geschiedenis leert ons dat er ettelijke jaren nodig zijn om een revolutie te maken.