Door Coördinatie van Autonome Groepen in Spanje
Op de muziek van “El Pozo de María Luisa”
In de gevangenis van Segovia — zijn de gevangenen libertairen — Kijk — kijk, mijn lief, kijk - kijk hoe ver het met mij gekomen is. Heel wat jaren voor dit wapen - dat we in onze handen hielden - Kijk…
Maar wij hebben nergens spijt van — want zo is de weg — Kijk… De nacht zonder vriendin — het lege gezicht van de tijd — Kijk… De dwaze afkeuring — de stilte en de vergetelheid — Kijk…
Op de muziek van “Ya se van los pastores a la Estremadura”
Daar gaan enige libertairen naar Segovia.
Daar blijven ons treurige en donkere dagen.
Daar gaan ze, gevangen, daar gaan ze, gepakt.
Daar houden de anderen, buiten, hun bek.*
* Letterlijk: “Daar blijven de anderen, buiten, zwijgen.” Maar wij sluiten ons graag aan bij de manier waarop onze Franse kameraden de vertaling van dit vers hebben aangepakt. Aangezien de letterlijke vertaling evengoed op een kortstondig stilzwijgen zou kunnen duiden, in een moment van pijnlijke verbijstering, drukt zij wellicht niet voldoende de opzettelijke minachting uit, waarvan de auteur van het liedje getuigt. Een agressievere volkse uitdrukking is hier op zijn plaats: want het gaat in dit geval wel degelijk om lieden die vanuit diverse overwegingen besluiten hun bek te houden, en wel voor lange tijd.
Op de muziek van “¡A las barricadas!”
De atmosfeer wordt vertroebeld door nieuwe bedriegerijen — van een halve democratie die niet kan bestaan — Ook al verwachten de anderen een beter lot — ons roept het plezier op tegen de vijand.
We zijn alleen om de vlag te hijsen — zodat het proletariaat dit gelijk zal hebben - Geloof de leiders niet, geloof in je wapen! — Het geld ontbreekt, maar nooit de moed.
Geloof de leiders niet, geloof in je wapen! — Het geld ontbreekt, maar nooit de moed.
Om de arbeiders nu te helpen - moet je onteigeningen plegen - Op naar de banken, laten we stelen zonder op te houden — voor de triomf van onze revolutie!
Iedereen naar de banken, laten we stelen zonder op te houden — voor de triomf van onze revolutie!
Op de muziek van “Marineros”
Niets mee te beginnen — niets mee te beginnen — met de jeugd van tegenwoordig — opstandig en autonoom — Niets mee te beginnen — Ze moeten dood.
Als je je macht hier wilt behouden — moet je je kapitaal met het geweer verdedigen - kapitaal met het geweer, kapitaal met het geweer - Laat dat schorem van Madrid in Segovia blijven!
Niets mee te beginnen…
Op de muziek van “Los reyes de la baraja”
Van het werk — keer ik me af — van een partij — houd ik me ver — Niets anders — hield me tegen - dan de gevangenis — van de staat.
Loop, en ik zal je pakken — loop, en ik zal je grijpen — loop, en ik zal je wegstoppen — voor dertig jaar!
Op de muziek van “En el frente de Gandesa”
Als je zin hebt me te schrijven — weetje wel waar ik vertoef - in de gevangenis van Segovia — waar ik nu gevangen zit.
Als zij niet willen oordelen over ons — komt dat omdat wij anarchisten zijn - en omdat de zwarte vlag - meer schrik aanjaagt dan de ETA.
Als je zin hebt me te schrijven…
Op de muziek van Paco Ibañez.
Er was eens — een goede arbeider — die door alle machtigen — goed behandeld werd.
En er was ook — een democratische koning — een heerlijk leven — en een fatsoenlijke rechtspraak.
Al deze dingen — waren er eens — toen ik droomde — van een omgekeerd Spanje.
Op de muziek van “La Cucaracha”
De democratie, de democratie — zij kan niet verder meer — Want zij heeft niet, want haar ontbreekt - de toestemming van de militairen.
Op 29 januari — sprak het leger zich uit — De generaals zeiden — “Weg met Suarez, die nicht!”
Waarop al onze partijen — in koor verzekeren — “De koning is een vaste waarborg — van deze zaligmakende Grondwet.”
De koning stond borg — zoals het leger gehoorzaam was aan zijn gezag — Wie nu gehoorzaamt is de koning.
De illusie is nu ten einde — Maar hun teleurstelling houden zij verborgen — de laffe journalisten — afgevaardigden en artiesten.
Vaarwel, autonomieën — leugens en sociale vrede — Eén scheiding blijft er nog over — tussen de wapens en het volk.
* Dit liedje werd geschreven na de verschijning van te Appels de la prison de Ségovie.