Door Nestor Makhno
Het tijdperk dat de arbeidersklasse wereldwijd doorgaat, vraagt van revolutionaire anarchisten, als zij op de meest belangrijke vragen een antwoord willen bieden, om zich tot het uiterste in te spannen en hun voorstellingsvermogen te verruimen.
Iedere kameraad moet zich bewust zijn van deze noodzaak, erover nadenken en tot de conclusie komen, dat de anarchisten alleen door verenigde organisatorische kracht op tijd de vraagstukken die de massa’s aangaan kunnen identificeren, analyseren en daar succesvol een antwoord op kunnen bieden.
Die kameraden die een actieve rol hebben gespeeld in de Russische Revolutie, en die bleven geloven in hun anarchistische posities, zullen de schadelijkheid die de afwezigheid van een solide organisatie de anarchistische beweging heeft gebracht begrijpen. Die kameraden kunnen met goede reden een bijzonder belangrijke rol spelen in de onze huidige zoektocht naar eenheid. Het zal die kameraden, neem ik aan, niet ontgaan zijn dat het anarchisme een factor voor opstand was onder de revolutionaire arbeidende massa’s in Rusland en de Oekraïne. Het spoorde hen overal aan om zich bij de strijd aan te sluiten; maar de afwezigheid van een organisatie die in staat was om diens middelen tegen de vijanden van de revolutie te richten, liet hen machteloos om enige organisatorische rol op zich te nemen.
Het doel van het anarchisme in de Revolutie heeft daarvoor de pijnlijke tol betaald.
Als zij zich dit nu realiseren, mogen de Russische en Oekraïense dit zich in de toekomst niet noch een keer laten herhalen. De les uit het verleden is te pijnlijk. Dat wetende, moeten zij de eerste zijn die een voorbeeld stellen door middel van de samenhang van hun krachten, door het opzetten van een anarchistische organisatie die de taken van het anarchisme kan uitvoeren; niet alleen tijdens de voorbereiding op de sociale revolutie, maar ook in diens vroege dagen. Zo’n organisatie moet alle revolutionaire krachten van het anarchisme verenigen en zich zonder aarzeling beginnen de massa’s voor te bereiden op de sociale revolutie en de strijd die nodig is om de anarchistische samenleving te bereiken.
Helaas streeft zeker niet iedereen van ons een werkelijke organisatie van onze krachten na, zonder welke vruchtbaar werk onder de massa’s ondenkbaar is: hoewel de meerderheid van ons instemt met de noodzaak van zo’n organisatie, is het helaas zo dat we moeten vaststellen dat slechts een zeer klein aantal bereid is om deze taak met de toewijding en standvastigheid aan te gaan die daarvoor noodzakelijk zijn.
Ondertussen raken de ontwikkelingen in heel Europa in een stroomversnelling, wat eveneens voor Rusland geldt, dat verstrikt is geraakt in de netten van het pan-bolsjewisme.
Het zal niet lang meer duren tot er wederom een beroep op ons zal worden gedaan om een actieve rol in deze gebeurtenissen te spelen. Als we die oproep beantwoorden zonder ons eerst uit te rusten met de adequate organisatie, zullen we nog altijd niet bij machte zijn om te voorkomen dat de gebeurtenissen in de maalstroom van statelijke systemen worden opgezogen.
Het is voor ieder van ons overduidelijk dat de samenhang tussen alle actieve anarchisten in de vorm van een serieuze collectieve activiteit, is wat nodig is. Het zou daarom een grote verrassing zijn als de tegenstanders van die Bond binnen onze rangen zichzelf melden.
Het vraagstuk dat op tafel ligt is enkel welk organisatorische format het meest acceptabel is voor de anarchistische vereniging.
Persoonlijk ben ik ertoe geneigd te aanvaarden dat de meest geschikte en noodzakelijke organisatievorm die zich aanbiedt, die van de Bond van anarchisten is, die zich baseert op de principes van de collectieve discipline en het afgestemde optreden van alle anarchistische krachten.
Alle anarchistische organisaties die zich in de Bond verenigen zullen hierom onderling niet alleen verbonden zijn door een gemeenschap van sociaal-revolutionaire doelen, maar ook door het gemeenschappelijke onderschrijven van de middelen die nodig zijn voor het behalen van het doel.
De activiteiten van de lokale organisaties kunnen, zo ver als dat gaat, worden aangepast om aan te sluiten bij de lokale omstandigheden: zulke activiteiten zullen echter in harmonie moeten zijn met het patroon van de algehele organisatorische praktijk van de Bond van de anarchisten in het hele land.
Of deze Bond van anarchisten zichzelf als een anarchistische partij presenteert, of als iets anders, is daarbij onbelangrijk. Het belangrijkste punt is dat het alle anarchistische krachten richt op een gemeenschappelijke en uniforme praktijk tegen de vijand, de strijd voor arbeidersrechten voortzettend, voor de sociale revolutie en de anarchistische samenleving.