Alexej Alexeyevich Borovoj (1875-1935) was een individualistisch anarchist, schrijver, spreker en leraar uit Rusland.[1] Vanwege zijn anti-staatspropaganda moest Borovoj Rusland in 1910 ontvluchten, waardoor hij in Frankrijk belandde. Na een periode keert hij terug naar Rusland en geeft daar les. Hij onderwijst o.a. politieke economie en geschiedenis aan de Russische Volksuniversiteit en het Vrije College van Sociale Wetenschappen (waarvan de laatste door anarchisten was opgericht).[2]

Tijdens de Russische Revolutie richt Borovoj de Unie van Ideologische Propaganda voor het Anarchisme op, met tevens een dagelijks krant genaamd Zhizn (Leven). Hier werkt hij onder andere samen met Peter Arshinov en Iuda Grossman-Roschin.[2] Arshinov zou niet veel later een prominente rol spelen in de het Revolutionair Opstandig Leger - beter bekend als de Makhnovshchina - in de Oekraïne. De krant Zhizn wordt in de zomer van 1918 echter door de Bolsjewieken gesloten, net als veel andere anarchistische organisaties.

But even in the 1920s, when legal anarchism was being put under increasing pressure, he continued to play an active role in the anarchist and social movement. He worked as an editor at the anarcho-syndicalist publishing house Golos Truda (Voice of Labour), was a member of several historical societies and the Scientific section of All-Russian Public Committee (VOK) for the immortalization of Peter Kropotkin.

Hij blijft zijn activiteiten echter voortzetten, ook nadat openlijke anarchistische organisatie verboden wordt. Borovoj was onder andere betrokken bij Golos Truda (Stem van de Arbeid), en was onderdeel van verschillende historische verenigingen het deWetenschappelijke Sectie van het Al-Russische Volkscomité, waar hij de ideeën van Peter Kropotkin verdedigde. Tot 1922 gaf Borovoj openbare lezingen over de theorie van het anarchisme[2] en schrijft hij anarchistische literatuur, zoals Het individu en de samenleving in het anarchistische wereldbeeld. In 1922 wordt Borovoj echter uit zijn ambt gezet en mag niet meer onderwijzen. In 1929 wordt hij uiteindelijk door de OGPU gearresteerd, één van de Bolsjewistische geheime diensten. Op 12 juni wordt hij veroordeeld tot 3 jaar ballingschap in Vyatka. Zijn laatste jaren brengt hij in armoede en isolatie door in de stad Vladimir, waar hij op 60 jarige leeftijd op 21 november 1935 sterft.

• De Russische Revolutie en de Communistische Partij, 1921

• [1] The Russian Anarchists, Paul Avrich, AK Press 2006, p.56 (ISBN 1-904859-48-8)
• [2] Alexei Borovoi (from individualism to the Platform)