Hoewel de geschiedenis van Cuba zich voor een groot deel concentreert op de Cubaanse Revolutie van 1959, kent Cuba ook een sterke anarchistische geschiedenis. Als sociale beweging had het anarchisme in Cuba grote invloed op de arbeidersbeweging van de 19de en begin 20ste eeuw. De beweging was bijzonder sterk na de afschaffing van de slavernij in 1886, tot deze onderdrukt werd door president Gerardo Muchado[1] en daarna door Fidel Castros Marxistisch-Leninistische regering na de Cubaanse revolutie.

Het Cubaanse anarchisme was vooral collectivistisch georiënteerd en later sterk beïnvloed door het anarcho-syndicalisme. Zo kende Cuba, doordat het een koloniaal toevluchtsoord voor rijke Amerikanen was, een grote gastronomische sector, waar anarcho-syndicalisten sterk binnen georganiseerd waren. Net als veel andere landen in Midden- en Zuid-Amerika, werd de arbeidersbeweging in Cuba in het begin sterker door het anarchisme dan door het marxisme beïnvloed.[2]

• Anarchisme en de Cubaanse Revolutie, 2004 (interview)
• Cuban Anarchism - The History of a Movement, Frank Fernandez, See Sharp Press, 2001
• The Cuban Revolution - A Critical Perspective, Sam Dolgoff, Black Rose Books, 1996

• [1] Herbert L. Matthews: Revolution in Cuba. Charles Scribner's Sons, New York 1975, S. 223
• [2] Sam Dolgoff: The Cuban Revolution: A Critical Perspective (Memento vom 22. Juni 2009 im Internet Archive). Black Rose Books, Montréal 1977, S. 1. ISBN 0-919618-36-7