Door Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties

• Verschenen: 1928
• Bron: Voor Arthur Lehning - Over Buonarroti, internationale avant-gardes, Max Nettlau en het verzamelen van boeken, anarchistische ministers, de algebra van de revolutie, schilder en schrijvers, Wereldvenster, Baarn 1973, Pag. 239-243. ; De Arbeid Vrij, SVB, 7 april 1928.
• Digitalisering: Tommy Ryan

De tegenwoordige kapitalistische maatschappij is gebaseerd op de uitbuiting van de arbeidersklasse, wat mogelijk is door het monopolie van het bezit, dat gelegaliseerd wordt door het monopolie van het geweld, de staat. Door het monopolie bezit van grond en productiemiddelen in handen van kleine groepen van kapitalisten is de arbeidende klasse om in haar levensonderhoud te voorzien gedwongen haar arbeidskracht in loondienst te verkopen, waardoor haar een belangrijk deel van de opbrengst van het arbeidsproduct wordt onthouden. Deze wijze van productie, waarop de producenten generlei invloed hebben, wordt geheel beheerst door de rentabiliteit van het kapitaal: het objectieve doel van het kapitalistische productiesysteem is niet de werkelijke behoeftebevrediging. maar uitsluitend de vermeerdering van een geldsom. Daar de ruil en de distributie der producten eveneens met winstdoeleinden gevoerd wordt, herhaalt zich de uitbuiting nogmaals bij de arbeider als consument.

De chaotische productiewijze van het kapitalistisch stelsel brengt niet alleen de slavernij en voortdurende economische onzekerheid der volksmassa's met zich mede, doch het leidt door zijn nationale en internationale concurrentie, belangentegenstellingen en strijd om afzetgebieden tevens tot economische crisissen en oorlog, waan an de brede volksmassa's weder de voornaamste slachtoffers zijn.

De moderne staat, ontstaan door roof, onderdrukking en slavernij, is te allen tijde de politieke uitdrukking der eigendomsverhoudingen; het is zijn voornaamste taak om het monopolie van het bezit te handhaven. Als georganiseerd en gemonopoliseerd geweld der bezittende klasse betekent de staat niets anders dan de permanente onderdrukking naar binnen en de permanente oorlog naar buiten.

Door geen staatsverandering, noch door wettelijke maatregelen kan de economische uitbuiting worden opgeheven, daar niet de uiterlijke vorm van de staat maar de economische grondslagen der maatschappij moeten worden omgewenteld, waartoe voorwaarde is niet de staat te veroveren, maar hem te vernietigen.

De kapitalistische maatschappij met haar brutale klassentegenstellingen en haar strijd van allen tegen allen, naast de autoritaire dwang van Kerk en staat die alle zelfstandig denken en verantwoordelijk handelen vernietigen, is een voortdurende aanslag op de morele en sociale gevoelens van de mens.

In een maatschappij die allen de welstand verzekert, in een samenleving waar het beginsel der rechtvaardigheid en de erkenning der gelijkheid van allen tot uiting komt en de mogelijkheid gegeven wordt tot ontwikkeling van ieders persoonlijkheid, zal zich ook vanzelf een praktische solidariteit ontwikkelen, die het menselijk humaniteitsideaal meer bevorderen zal dan de met zo weinig succes bekroonde prediking der christelijke broederlijkheid sinds tweeduizend jaar.

Alleen de reorganisatie van het gehele maatschappelijke leven op de basis van het staatloze vrije communisme, waarbij de grond, grondstoffen en productiemiddelen aan de gemeenschap toebehoren en voor haar door de producenten worden beheerd, kan de politieke onderdrukking en de economische uitbuiting opheffen en het loonstelsel afschaffen en de welstand van allen verzekeren.

Uitgaande van deze grondbeginselen kan het doel van het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties aldus worden omschreven:

1. Het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties streeft naar de vereniging van alle hoofd- en handarbeiders in economische strijdorganisaties, enerzijds om de dagelijkse revolutionaire strijd te voeren voor de economische en zedelijke verbetering van de toestand der arbeiders in het raam der hedendaagse maatschappij, anderzijds om de massa’s op te voeden tot het zelfstandig beheren van de productie, het regelen der distributie en het overnemen van alle takken van het economisch leven.

2. Daar door geen staatsdecreten of besluiten van welke economische regering ook het socialisme ingevoerd kan worden, maar slechts door de producenten zelf kan worden verwezenlijkt, daar de bevrijding der arbeidersklasse slechts het werk der arbeidersklasse zelf kan zijn, komt de politieke partij, wier doel het is de politieke macht te veroveren om de centralistische staatsmachine in handen te krijgen, voor de constructieve taak van het socialisme niet in aanmerking. Met het monopolie van het bezit moet ook het monopolie van de macht verdwijnen en het huidige politiek-economische systeem moet plaatsmaken voor de industriële organisatie van de arbeid.

3. Het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties verwerpt dan ook iedere medewerking aan wetgevende lichamen, het verwerpt en bestrijdt ten krachtigste iedere vorm van parlementaire actie en elk streven der politieke partijen, wier doel het is hetzij langs revolutionaire weg, hetzij langs parlementair-democratische weg de staatsmacht te veroveren om het socialisme dictatorisch in te voeren. Deze pogingen onder de naam van staatssocialisering of zogenaamde dictatuur van het proletariaat kunnen slechts leiden tot het scheppen van nieuwe monopolies, zij kunnen slechts leiden tot staatskapitalisme, maar geen waarlijke vrijheid en socialisme brengen.

4. Uitgaande van de overweging dat de historie leert dat nog nimmer een heersende klasse vrijwillig afstand heeft gedaan van haar macht, zal het kapitalistisch systeem slechts door een sociale revolutie ten val gebracht kunnen worden. Wil echter de arbeidende klasse op het ogenblik der ineenstorting van het heersende systeem de grondslagen ener socialistische voortbrengingswijze kunnen leggen, dan zullen reeds nu, binnen het raam der tegenwoordige maatschappij, de kiemcellen der toekomstige economische organisaties gevormd moeten worden. Het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties streeft naar een dusdanig organisatorische opbouw dat haar organisaties zoveel mogelijk geschikt zijn tot overname der productie en als organen kunnen dienen der nieuwe maatschappij. Als doelmatig komen daarvoor in aanmerking:

• a. de in ieder bedrijf als zelfstandige kern optredende bedrijfsraden;
• b. de op bedrijfsorganisatie berustende nationale en internationale industriefederaties;
• c. plaatselijke organisaties en federaties.

Een eventuele organisatorische samenwerking niet die organisaties wier doel het is het loonstelsel op te heffen en die op kleine schaal pogen zich aan de kapitalistische productiewijze te onttrekken door coöperatie en productieve associatie, moet steeds onder het oog gezien worden.

De regeling der productie moet worden gezien in de aaneensluiting van alle hoofd- en handarbeiders in iedere speciale tak van productie, door de overname van het beheer van elk afzonderlijk bedrijf door de producenten zelf en wel zodanig dat de afzonderlijke groepen, bedrijven en takken van productie zelfstandige delen van het algemene economisch organisme zijn, die op de grondslag van wederzijdse overeenkomst en in samenwerking met de consumentenorganisaties de totale productie en algemene verdeling stelselmatig tot stand brengen in het belang der gemeenschap.

5. Het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties is tegenstander van alle centralistische tendensen en organisaties, die, aan Kerk en staat ontleend, het zelfstandig initiatief en het eigen denken systematisch verstikken. Het centralisme is de kunstmatige organisatie van boven naar beneden, die de belangen van alle individuen geheel in handen legt van slechts enkelen.

Daardoor wordt de enkeling tot een van boven bestuurde en geleide marionet en moeten de belangen der gemeenschap wijken voor de voorrechten van enkelen, de verscheidenheid voor de eenvormigheid, de verantwoordelijkheid voor de discipline, de opvoeding voor de dressuur.

Om deze reden staat het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties op de grondslag van federalistische vereniging, dat wil zeggen van de organisatie van beneden naar boven, van de vrijwillige aaneensluiting van alle krachten op de basis der gemeenschappelijke belangen en overtuigingen.

6. Behalve de staat bestrijdt het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties ook het nationalisme, de religie van de moderne staat, waarachter zich slechts de economische belangen der bezittende klasse verschuilen, en het streeft naar de vernietiging van alle willekeurig getrokken staatsgrenzen.

Het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties beschouwt de strijd tegen het militarisme, een der steunpilaren der burgerlijke rechtsorde, als een der belangrijkste onderdelen in de strijd tegen het bestaande stelsel. Het juicht militaire, burgerlijke en economische dienstweigering aan de staat toe en ziet in het bijzonder de georganiseerde economische boycot tegen het vervaardigen en het transport van legerbehoeften onder het oog.

7. Het Syndicalistisch Verbond van Bedrijfsorganisaties roept de arbeiders op in de strijd tegen het heersende stelsel in de eerste plaats hun economische machtsmiddelen aan te wenden. Het wil met andere organisaties in alle opzichten acties die met haar doelstelling: afschaffing van het economische monopolie en de geweldsheerschappij van de staat, niet in strijd zijn, samenwerken, zo vaak dat voor de bevordering van de belangen der arbeiders nuttig en nodig is, doch treedt daarbij steeds op als volkomen zelfstandige en onafhankelijke organisatie, voor de bevrijding van de arbeid.