Fernando Tarrida del Mármol (* 2 August 1861, Havanna - 1915, London) was een vertegenwoordiger van het anarchisme zonder adjectieven en woonde, hoewel in Cuba geboren, het grootste deel van zijn leven in Spanje.

Tarrida del Mármol was professor en directeur aan een polytechnische school in Barcelona en schreef o.a. voor Acracia, La Revista Blanca en El Productor. Terrida del Mármol spak voor het eerst van een “anarchisme zonder adjectieven” tijdens een speech in november 1889. Er was in die tijd veel discussie over de ideale economische organisatievorm van de toekomstige maatschappij. Als vertegenwoordiger van het anarchisme zonder adjectieven pleitte hij voor verdraagzaamheid en samenwerking en stelde dat het anarchisme ruimte biedt om mensen zelf hun economische systeem te kiezen en dat er daarom geen tegenstelling bestond tussen bijv. anarcho-collectivisme en anarcho-communisme.

Vanwege de processen van Montjuïce[1] vluchtte Tarrida del Mármol in 1896 naar Frankrijk, daarna naar België en Groot-Brittannië waar hij zich voor het anarchisme bleef inzetten.

Fernando Tarrida del Mármo stierf in 1915 in Londen, waar hij ook begraven ligt.

• To the Inquisitors of Spain, 1897. (Engels)
• At the Bar of Justice, 1897. (Engels)
• Cubans in the Prison Camp of Ceuta, 1897. (Engels)
• The Inquisition in Porto Rico, 1897. (Engels)

• [1] De processen van Montjuïc waren strafprocessen op de militaire basis in kasteel Montjuïc die plaatsvonden na de terroristische aanval op de Corpus Christie processie. Er werden zo'n 400 verdachten gearresteerd, waarvan er 87 werden vervolgd en 5 geëxecuteerd. Er zijn veel verhalen van gedwongen verklaringen en verklaringen verkregen na martelingen. De zaak leidde tot een sterke steun voor linkse politiek in de regio. De anarchist Michele Angiolillo de Spaanse ministerpresident Antonio Cánovas del Castillo voor zijn aandeel in de strafprocessen en executies.