Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:het_volk

Het volk

Door Voline

  • Originele titel: Narod, Revoliutiia i Anarkhizm
  • Verschenen: 1918
  • Bron: Golos Truda, New York, 26 februari 1918; The Anarchists in the Russian Revolution, Paul Avrich, Cornell University Press, 1973
  • Vertaling: Uit het Engels door Tommy Ryan

Het volk

We zijn op een cruciaal punt aanbeland, het meest cruciale moment van alle, het slotmoment; en de overheid twijfelt, stelt uit, onderneemt ridicule ‘onderhandelingen’, doet aan haarkloverij, discussieert en tolereert provocatie. Ze hebben een week verloren en hebben het enthousiasme van het volk gedempt. En nu, als het er op aan komt, is alles weer op de schouders van het volk gekomen.

We zeggen tot jullie: jullie, jullie zelf, het grote volk is weer geroepen om het lot van de revolutie in jullie handen te namen. Wederom is de last actie te ondernemen op jullie schouders terecht gekomen. Weer zijn jullie enkel op jezelf aangewezen. Jullie zelf – en niemand anders – kunnen de revolutie redden. Dus grijp in. En onthoud, dat als jullie winnen, dat jullie de vruchten van jullie overwinning niet afgeven aan een nieuwe regering die jullie altijd zal verraden, en de lasten van de kosten weer op jullie schouders zal afwenden. Als jullie winnen, bouw dan, na de Grote Overwinning, jullie eigen leven, vrij en ongebonden, zonder autoriteit, zonder leiders, zonder partijen. Bouw het in de vorm van een vrij verbond van vrije organisaties en communes, een verbond van vrije steden en dorpen, van stateloze anarchistische communes.

Zullen jullie winnen? Ja, zeker. Deze revolutie kan niet verslagen worden. Misschien zullen de trompetten van de overwinning nog niet vandaag, niet morgen, zelfs niet volgende week klinken. Maar niemand heeft de kracht om het vaandel van de revolutie neer te halen. Het vaandel dat is ontvouwen over het wijd uitgestrekte Rusland, en welke de sympathie heeft van de revolutionaire arbeiders van het Westen. De hoofdtaak is om het uit te houden. Te weerstaan. Om niet in te geven. Te vechten. Om een meedogenloze partizanenoorlog te voeren, hier, daar en overal. Om vooruit te komen. Of terug te trekken en te vernietigen. Om dwars te zitten, te kwellen en op de vijand te azen.

De rovers zullen in de afgrond vallen. De afgrond wacht op hen. Voorwaarts dan, naar de revolutie! De overwinning hangt boven ons. We kunnen het klappen van haar vleugels horen.

namespace/het_volk.txt · Laatst gewijzigd: 16/10/19 10:14 (Externe bewerking)