Door de Internationale Arbeidersassociatie

• Oorspronkelijke titel: onbekend
• Verschenen: 1935
• Bron: Grondslagen. Anarcho-syndicalistisch Tijdschrift 1934-1935. Jaargang 3-4, Anarchistiese Uitgaven, Amsterdam 1978, Jaargang 4, pag. 137-139
• Vertaling: onbekend
• Digitalisering en modernisering: Tommy Ryan

Resolutie van het vijfde congres van de IAA

Aangezien de voortdurende en steeds meer versnelde bewapeningswedloop bewijst, dat de heersende klassen niet in staat zijn hun imperialistische tegenstellingen anders dan met de wapenen tot een oplossing te brengen;

aangezien de herbewapening van Duitsland, waarvan de grondslagen zijn gelegd door de contra-revolutionaire houding der Duitse sociaaldemocratie, thans een feit is geworden dank zij het optreden van het oorlogszuchtige fascisme, dat met zijn chauvinistische ophitsing en zijn nationalistische en imperialistische strekkingen een onmiddellijke bedreiging van de wereldvrede is;

aangezien het vredesstelsel van Versailles, dat berustte op de macht der wapenen, is omver geworpen en de thans aangevangen nieuwe verdeling der wereld noodzakelijk tot een oorlog leiden moet, verklaart het Vijfde Congres der IAA:

1. Dat de propaganda de: Tweede en Derde Internationale tegen Hitler- Duitsland de voorbereiding betekent van een nieuwe bloedige godsvrede ten bate van de politieke belangen van de kapitalistische wereldbourgeoisie;

2. Dat het niet de taak is van het proletariaat van enig land om in een imperialistisch conflict te kiezen tussen meer fascistische of minder fascistische staten, maar dat het hun enige plicht is zich onder alle omstandigheden tegen hun eigen uitbuiters en onderdrukkers te keren;

3. Dat de strijd tegen het fascisme niet kan worden gevoerd in samenwerking met de bourgeoisie van een ander land, maar alleen door het proletariaat van elk land tegen zijn eigen bourgeoisie, terwijl het fascisme alleen kan worden vernietigd door de sociale revolutie.

Het Congres verklaart, dat de contra-revolutionaire ontwikkeling van het Russische staatskapitalisme steeds nauwer betrekkingen met de kapitalistische en fascistische staten tot gevolg heeft; dat deze ontwikkeling haar bekroning vond in het toetreden van Rusland tot de Volkenbond en in de historische verklaring van Stalin ten gunste van het Franse imperialisme en militarisme en dat tenslotte de Komintern, die van haar oprichting af een werktuig was in handen van de Russische regering, de internationale belangen der arbeidersklasse ondergeschikt heeft gemaakt aan die van het Russische staatskapitalisme;

dat de zogenaamde „verdediging van Sovjet-Rusland” niets anders betekent dan de verplichting van het proletariaat, zich aan de zijde van de bourgeoisie in de kapitalistische en fascistische staten te scharen, die met het oog op de komende oorlog, bezig zijn, met Rusland als bondgenoot, militaire verbonden te sluiten, hetgeen neerkomt op samenwerking van het proletariaat met de uitbuiters en onderdrukkers der miljoenen Russische arbeiders en boeren.

Het Congres verklaart, dat het Eenheidsfront van de partijen in de Tweede en Derde Internationale in de grond van de zaak een eenheidsfront is voor de oorlog, een voorbereiding voor een nieuwe godsvrede en bijgevolg een verraad aan alle beginselen van de internationale klassenstrijd.

Het Congres brandmerkt dit verraad der politieke partijen en hun vakbonden en verklaart eens te meer, dat er slechts één mogelijkheid bestaat, om een oorlog te vermijden, n.l. de vernietiging van de kapitalistische bourgeoisie en van de altijd krijgsvaardige staat, de onteigening van de bourgeoisie en het in bezit nemen van alle productiemiddelen door de arbeiders. Het Congres verklaart bovendien, dat de meest belangrijke en dringende taak van alle secties der IAA, evenals van de gehele arbeidersbeweging, bestaat in de onmiddellijke organisatie van een felle propaganda tegen de oorlog; tegenover de oorlogstoebereidselen van alle staten moet begonnen worden met de voorbereiding van de middelen om de oorlog te verhinderen; in de wapenindustrie en in alle bedrijven, die voor de oorlog noodzakelijk zijn, moeten comités van actie worden gevormd met het oog op het doorvoeren van de boycot en de

sabotage van deze industrieën en het transport en wier taak het verder is de revolutionaire algemene staking voor te bereiden, welke het in beweging brengen van het oorlogsmechanisme automatisch zal moeten verhinderen. Voor het geval men niet zou slagen in het verhinderen van het ontketenen van de oorlog, is bet de taak van het proletariaat zo spoedig mogelijk de eenmaal begonnen oorlog om te zetten in de burgeroorlog en de arbeiders en soldaten op te doen trekken tegen hun eigen bourgeoisie. Dit moet gebeuren, ook al zou het verzet aanvankelijk slechts een deel van het land omvatten, teneinde het leger en zijn industriële en economische grondslag te desorganiseren, zich met het proletariaat der andere oorlogvoerende staten te kunnen verbroederen en om de sociale revolutie te ontketenen en door te zetten tot de vernietiging van het gehele militaire apparaat van de staat.