Emile Armand (Parijs 1872-Rouaan 1963), pseudoniem van Ernest-Lucien Juin, was een individueel-anarchist, schrijver en publicist.

Ernest-Lucien Juin wordt door zijn vader antiklerikaal en humanistisch opgevoed. Als hij zeventien is, leest hij echter het nieuwe testament en komt in een gewetenscrisis. Hij wordt christelijk en treedt in 1889 toe tot het Leger des Heils. In 1896 maakt hij kennis met het anarchistische tijdschrift Les Temps Nouveaux van Jean Grave en komt onder invloed van de christen-anarchist Leo Tolstoj. In 1897 treedt hij uit het Leger des Heils.

Hij trouwt met een soldate van het Leger des Heils, maar dit huwelijk leidt schipbreuk in 1902. In 1901 publiceert hij met zijn vriendin Marie Kugel het tijdschrift L'Ere Nouvelle (Het Nieuwe Tijdperk), dat aanvankelijk een christen-anarchistisch blad is, maar uiteindelijk seculier wordt.

Sinds 1902 woont Armand de Causeries populaires (Lezingen voor het volk) bij van de individueel anarchist Albert Libertad, de oprichter van het fel antisyndicalistische blad L'Anarchie.

Armand verdiept zich in Nietzsche en Stimer. In de filosofie van Max Stirner staat het individu centraal. In Der Einzige und sein Eigentum (De enige en zijn eigendom, 1844) bestrijdt Stirner elke ideologie, zelfs als die revolutionair is. Hij stelt dat elke ideologie in essentie onderdrukkend is voor het individu. Armand wordt individueel anarchist. Voor Armand is het individu de oorsprong en de basis van de mensheid, en de maatschappij is niets anders dan de optelsom van individuen. Het individu mag nooit verplicht worden om zich op te offeren voor het maatschappelijk geheel. Het individu zal zich alleen op vrijwillige basis met anderen associëren.

In 1906 sterft Marie Kugel. Vijf jaar later hertrouwt Armand met de onderwijzeres Denise Rougeault, die volledig achter hem staat en hem in alle opzichten steunt, zodat hij zich geheel aan zijn werk kan wijden. Hij schrijft artikelen, essays, boeken, gedichten en publiceert verscheidene tijdschriften waarin hij zijn individueel anarchisme uitdraagt en verdiept. Een van zijn publicaties is Un petil manuel anarchiste individualiste (Een kleine individueel-anarchistische handleiding, 1911).

Van 1922 tot 1939 geeft hij het tijdschrift L’En Dehors (De Buitenstaander) uit. In 1923 verschijnt het boek L'Initiation individualiste anarchiste (De individueel anarchistische grondbeginselen). In 1925 verschijnt in de brochurereeks van L'En-Dehors een samenvatting van zijn opvattingen met de titel Qu'est-ce qu'un anarchiste? (Wat is een anarchist?). In 1934 publiceert hij La révolution sexuelle et la camaderie amoureuse (De seksuele revolutie en de amoureuze kameraadschap’). Dit boek is een pleidooi voor de vrije liefde. Samen met Sebastien Faure publiceert hij de Encyclopédie anarchiste (1925-1934). Na de Tweede Wereldoorlog richt hij nog een nieuw tijdschrift op: L'Unique. Tot het einde van zijn leven is hij zeer actief gebleven.

• Wat is een anarchist?, 1925

• Wat is een anarchist?, Arman; Het ABC van de libertair, Lermina, Uitgeverij Iris, Amsterdam, 2008