De Confederación Nacional del Trabajo (vert. Nationale Confederatie van Arbeid; CNT) is een confederatie van anarcho-syndicalistische vakbonden in Spanje. Deze is lange tijd verbonden geweest aan de Internationale Arbeidersassociatie (IAA-IWA-AIT). Historisch gezien is de CNT ook nauw verbonden met de Federación Anarquista Ibérica (FAI), waardoor er vaak wordt gesproken van de CNT-FAI. Historisch gezien heeft de CNT een ongelofelijk grote rol gespeeld binnen de Spaanse arbeidersbeweging, met op het hoogtepunt zo'n 1,5 miljoen leden.[1]

De CNT werd in 1910 opgericht in Barcelona[2] door groepen die bijeengebracht werden door de vakbond Solidaridad Obrera. Deze verenigde kracht zorgde voor een significante verspreiding van het anarchisme in Spanje. Ondanks tientallen jaren van illegaliteit van de organisatie vooraf onder Miguel Primo de Rivera en later Franscisco Franco, is de CNT vandaag de dag nog altijd actief binnen de arbeidersbeweging waarbij de anarchistische principes van arbeiderszelfbestuur, federalisme en wederzijdse hulp centraal staan.

De CNT speelde een prominente rol binnen de Spaanse Burgeroorlog en Revolutie van 1936. Toen de Spaanse generaal Francisco Franco met een aantal van anderen een coup probeerde te plegen, nam een deel van de georganiseerde vakbeweging, onder leiding van de CNT de wapens op om deze naar te slaan. Nadat de centrale regering was verzwakt en de arbeiders de wapens in handen hadden, werd tijdens de burgeroorlog onder leiding van anarcho-syndicalistische en anarcho-communistische ideeën een vergaande sociale revolutie doorgevoerd waarbij grote delen van de economie in de revolutionaire zones werden gecollectiviseerd en gesocialiseerd.

Nadat de Spaanse Burgeroolog was verloren, ging een groot deel van de anarchisten in ballingschap. Vele van de overlevenden vluchtten naar Zuid-Amerika, een deel zette hun activiteiten voort vanuit Frankrijk.

Na het overlijden van Franco keerde een deel van de CNT terug naar Spanje. Het anarchisme kende door de val van de fascistische dictatuur een heropleving wat veel nieuwe militanten in de beweging bracht. Ook de CNT groeide en kon in 1979 voor het eerst sinds de burgeroorlog een openlijk congres houden. Door de toestroom van nieuwe militanten ontstonden echter ook spanningen binnen de CNT tussen de nieuwe en de oude garde. Tijdens het congres scheurt een deel van de CNT vanwege een meningsverschil over de deelname binnen bedrijfsraden - wat als sociaal-partnerschap wordt gezien en daarmee de revolutionaire strijd hindert. Vanaf dan bestaan er twee CNT's. In 1989 wordt dit geschil voor de rechtbank uitgevochten, waarna de gescheurde groep voortaan verder gaat onder de naam Confederación General del Trabajo (Algemene Arbeidersbond, CGT).

• Reglementen van de CNT, onbekend

• [1] Beevor, Antony (2006). The Battle for Spain: The Spanish Civil War 1936–1939. London: Weidenfeld & Nicolson.. p.24
• [2] Woodcock, George (1962). Anarchism: A History Of Libertarian Ideas And Movements. Broadview Press. ISBN 1-55111-629-4. p.312