Francisco Barbieri (11 november 1895, Briattica, Italië - 5 mei 1937, Barcelona, Spanje) was een schrijver en anarchist uit Italië. Vanwege zijn activiteiten tegen het fascisme van Benito Mussolini in Italië zou hij naar Argentinië migreren. Daar was hij actief in een militante anarchistische groep Severino di Giovanni. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog en Revolutie was Barbieri actief in de milities tegen de fascistische opstand van generaal Francisco Franco.

Francisco Barbieri werd op 11 november 1895 geboren in Briattica, in de provincie Catanzaro in Italië. Barbieri was al in zijn jeugd als anarchist actief en zette zich ook in tegen het opkomende fascisme in Italië. Vanwege zijn activiteiten zou hij naar Argentinië emigreren.

In Argentinië was op dit moment veel sociale onrust. Er waren veel militante stakingen welke door gewelddadig door het leger werden onderdrukt. In Patagonië vond in 1921 de Opstand van Patagonië bijvoorbeeld plaats, waar meer als 2000 slachtoffers vielen. In deze periode waren er veel Italiaanse arbeidsmigranten die in Noord- en Zuid-Amerika een nieuw leven zochten. Barbieri was in deze periode actief in de Italiaans-Argentijnse anarchistische groep van Severino di Giovanni. Deze groep was de eerste die doelen van de Verenigde Staten aanvielen in de periode rond de staatsmoord op Nicola Sacco en Bartolomeo Vanzetti, en daarna ook tegen fascistische Italiaanse bedrijven. De groep pleegde ook een reeks bankovervallen om de geheime pers te financieren. In 1930 verschenen hierdoor twee uitgaven van de sociale werken van Élisée Reclus in het Italiaans.

Toen di Giovanni en zijn kameraden gearresteerd werden, lukte het Barbieri om enkele belastende bewijsstukken te vernietigen en vluchtte daarna naar Brazilië. Van daar werd hij naar Italië gedeporteerd waar hij uiteindelijk gevangen zou worden genomen. Het lukte Barbieri echter om te ontsnappen en naar Frankrijk te reizen. Daar werd hij wederom gevangengenomen, dit maal op beschuldiging van vals papieren. Hij werd het land uitgezet en kwam in Zwitserland, waar zich de situatie herhaalde. Het lukte hem nu echter om in oktober 1935 naar Spanje te komen. Italië eiste echter zijn uitlevering en hij moest onderduiken en reisde terug naar Zwitserland, waar hij zich bevond tijdens het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog en Revolutie. Hierop probeerde hij zo snel als hij kon naar Spanje af te reizen, waar hij op 25 juli 1936 al aankwam. Hij zou zich daar aansluiten in een anarchistische militie.

Vanwege ziekte moest Barbieri, nadat hij aan het Huesca Front had gevochten, in mei 1937 terugkeren naar Barcelona. Daar voegde hij zich bij zijn schoonbroer Camillo Berneri. Vlak hierop zouden de Meidagen uitbreken waarbij de centrale regering onder leiding van de stalinisten van de PSUC in samenwerking met de Guardia Civil probeerde de strategisch belangrijke telefooncentrale, welke sinds het begin van de revolutie in handen was van de anarcho-syndicalistische CNT, in handen te krijgen. Berneri en Barbieri werden door een eenheid van communisten en politie op straat doodgeschoten.

Berneri en Barbieri waren beiden voorbeelden van de onvermoeide inzet tegen de autoritaire fascistische dictatuur en voor een vrije samenleving.

• L. Mastrodicasa, Guerra di Classe 23 juni 1937.
• Francisco Barbieri, Struggle.ws.