Ferdinando Nicola Sacco (April 22, 1891 – August 23, 1927) werd in Torremagore in Italië geboren. Op 17 jarige leeftijd is Sacco in 1908 als arbeidsmigrant naar de Verenigde Staten geëmigreerd, waar hij als schoenmaker en nachtwacht werkte. Sacco was anarchist en er wordt aangenomen dat hij aanhanger was van de Galleanisten - een militante anarchistische groep die zich beriep op de ideeën van Luigi Galleani.

Nicola Sacco werd samen met Bartolomeo Vanzetti het middelpunt van een controversiële rechtszaak waarbij zij, onder dubieuze aanklachten, werden veroordeeld voor de moord op een bewaker en een medewerker van een geldtransport op 15 april 1920. Hun zaak trok wereldwijd aandacht en bracht internationaal een grote solidariteitsbeweging op de been die streed voor hun vrijlating. Seven jaar na hun arrestatie werden Sacco en Vanzetti alsnog tot de doodstraf veroordeeld door middel van de elektrische stoel. 50 jaar na het voltrekken van de doodstraf is de officiële stellingname dat Sacco en Vanzetti op basis van een oneerlijk proces ter dood veroordeeld zijn, en dat dit vooral plaats heeft gevonden op basis van hun politieke opvattingen en de politieke stemming in de Verenigde staten.

• Brieven uit de gevangenis, 1927

• De betekenis van Sacco en Vanzetti - Rechtsongelijkheid toen en nu, 2006