Augustin Souchy Bauer (28 augustus 1892 - 1 januari 1984) was een anarcho-syndicalist, antimilitarist, vakbondsmedewerker en journalist uit Duitsland. Hij reisde veel en schreef uitvoerige rapportages over de Russische Revolutie, de Spaanse Burgeroorlog en Revolutie en andere internationale ontwikkelingen.

Op 19-jarige leeftijd leerde Augustin Souchy Gustav Landauer kennen en begon voor diens Sozialisten Bund te agiteren.

Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog verliet hij als overtuigde antimilitarist op 22 jarige leeftijd Duitsland. Hij reisde naar Oostenrijk om zo de Duitse dienstplicht te ontlopen. Hij werd echter uit Oostenrijk gedeporteerd vanwege zijn politieke opvattingen. Hij kreeg bij zijn deportatie een bord om zijn nek met het opschrift “Vorsicht Anarchist!” (vert. Pas op, anarchist!), wat later de titel zou worden van zijn autobiografie. Hij reisde door naar het neutrale Zweden maar kwam hier door problemen met zijn paspoort in de gevangenis. Ook daar werd hij uitgezet, waarna hij via Denemarken toch Zweden weer wist binnen te komen.

Souchy leerde als autodidact telkens waar hij was de lokale taal en trad in contact met lokale anarchisten. Op die manier wist hij goed wat er speelde en gebruikte deze informatie ook voor zijn internationale berichtgeving.

Na afloop van de oorlog keerde Souchy terug naar naar Duitsland. Daar sloot hij zich bij de anarcho-syndicalistische vakbond Freie Arbeiter-Union Deutschlands (FAUD) aan.

In 1920, reisde hij als vertegenwoordiger van de syndicalisten in de Comintern voor een half jaar naar Rusland. Daar ontmoette hij o.a. Vladimir Lenin en de belangrijke anarchistisch theoreticus Peter Kropotkin. Hij analyseerde de ontwikkelingen in de Sovjet Unie en de rol van de Bolsjewiki daarbinnen en waarschuwde de libertaire en revolutionaire beweging waartoe een centralistische partij leidt. “De Bolsjewiki hebben ons als staatssocialisten getoond dat zij het socialisme niet kunnen voorbrengen.”[1]

Souchy was in de jaren 20 samen met Helmut Rüdiger, Arthur Lehning en Albert de Jong redacteur van de Persdienst van de Internationale Anti-Militaristische Commissie.

In 1921 werkte hij in Frankrijk en ontmoette daar zijn vrouw Therese, met wie hij een kind kreeg. Souchy was ook in Frankrijk actief binnen de anarchistische beweging en kreeg hierdoor problemen met de Franse staat. Hij werd hierom wederom uitgezet.

Terug in Duitsland werd hij weer actief voor de FAUD. Hij was samen met Rudolf Rocker en betrokken bij de poging om de anarcho-syndicalistische internationaal bijeen te brengen als tegenhanger van de Rode Vakbonds-Internationale (RVI) van de Comintern. Hierom werd het initiatief tot de Internationale Arbeidersassociatie (IAA) genomen waarvoor Rocker, Alexander Schapiro en Souchy voor het internationale secreatriaat werden aangenomen. Na de val van de monarchie in Spanje, ondernam Souchy meerdere reizen naar Spanje als waarnemer van de IAA.

Enkele dagen na de arrestatie van zijn vriend Erich Mühsam vluchtte Souchy naar Frankrijk. Mühsam zou niet veel later door de nazi's worden vermoord. Na enige tijd weer in Frankrijk te hebben geleefd zou Mühsam in 1936 met het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog en Revolutie naar Spanje afreizen. Hij zou voor de CNT en FAI in als internationaal contact in Barcelona proberen om wapens en geld in Frankrijk te organiseren.

In 1936 schreef Souchy de anarchiste Emma Goldman: “In de afgelopen vijf jaar, was ik vijf keer hier. Elke keer was er een movimento, een beweging. April 1931, revolutie. December 1931, opstand. December 1932, algemene staking. April 1933, weer algemene staking. Oktober 1934 staat Catalonië op tegen de hegemonie van Castilië. 1935 broeit het. Februari 1936 valt de Gil-Robles-dictatuur, nieuwe opstanden volgen… Vandaag zou een gigantische bijeenkomst plaatsvinden in de monumentale stierenvechtersarena, georganiseerd door de anarchsitiche jeufd, de Juventad Libertaria (vert. Libertaire Jeugd). Ik kwam om op die bijeenkomst te spreken. Er zouden bijna 100.000 mensen verwacht worden verzekerde de kameraden mij.” Die bijeenkomst zou nooit plaatsvinden, de avond ervoor, op 19 juli 1936, pleegde Franco zijn coup. In deze periode zou hij zijn meest invloedrijke werken schrijven, Nacht über Spanien (vert. Nacht in Spanje) en Die Bauern von Aragon (vert. De boeren van Aragon) over de grote collectieve beweging die door de anarcho-syndicalisten in Spanje werd opgezet met de revolutie. Met het verliezen van de burgeroorlog vluchtte Souchy zoals velen naar Frankrijk, waar hij 2 jaar lang in door de Franse staat opgezette concentratiekampen doorbracht.

In 1942 lukt het hem naar Mexico te vluchten. Hier woont hij tot 1948 en schrijft hier veel over het libertaire socialisme, de Spaanse collectivistische beweging en hij beraad landbouwcollectieven in Mexico. Hij verhuisde daarna naar Cuba en reisde in 1952 naar Israël en onderzoekt daar de kibboetsbeweging. Vanaf de jaren 60 onderzoekt hij voor de vakbonden wat de uitwerkingen zijn van de revolutie in Cuba - in het bijzonder de landhervormingen. Naast het erkennen van de verbetering in levensstandaard en sociale omstandigheden in het land stelt Souchy echter ook: “De Kubaanse Revoltionaire Regering is een dictatuur. Het volk weet en voelt dit.”[2] Enkele dagen na zijn vertrek uit Cuba laat de regering zijn rapport, genaamd “Testimonios sobre la Revolución Cubana” (vert. Ooggetuigenverslag van de Cubaanse Revolutie) in beslag nemen en vernietigen. Dit wordt niet veel later echter in Buenos Aires als boek heruitgegeven.

Souchy ondersteunde samen met Rudolf Rocker en Helmut Rüdiger de oprichting van de Föderation freiheitlicher Sozialisten (vert. Federatie van Vrije Socialaisten, FfS). In 1963 kreeg hij een baan bij de Internationale Arbeidersorganisatie[3] en kreeg door zijn ervaring in de Cariben opdracht voor een rondreis als om trainingen te geven in de Cariben, Latijns-Amerika en Afrika. Hij moest hierover lachend toegeven “Stel je voor, op 71 jarige leeftijd, als iedereen al lang met pensioen is, kreeg ik mijn eerste baan!” Tot dan toe had Souchy zich onvermoeid en uitsluitend voor de anarchistische en anarcho-syndicalistische beweging ingezet en zeer eenvoudig geleefd.

In 1966 zou hij terugkeren naar Duitsland. Hij zou in München wonen. Daar werd hij regelmatig geïnterviewd door verschillende grote kranten, radio en televisie. Daarnaast bleef hij contact houden met de antimilitaristische en anarchistische beweging. Ook zouden in de jaren 70 en 80 enkele van zijn boeken opnieuw worden uitgegeven, zoals zijn politieke herinneringen Vorsicht, Anarchist! (1977) en later ook Nacht über Spanien, Reise durch die Kibbuzim, Erich Mühsam. Daarnaast zou hij samen met Clara Thalmann, een anarchiste en veteraan uit de Spaanse Burgeroorlog en Revolutie, samenwerken aan een documentaire over die revolutie en de anarchisten daar. De uitzending hiervan zou hij niet meer meemaken.

Augustin Souchy stierf op 1 januari 1984. Hij werd 91 jaar. Hij zou geen begrafenis en geen graf krijgen, hij zou zijn lichaam aan de wetenschap nalaten. Souchy's bibliotheek en persoonlijke archief is naar het Internationale Instituut voor Sociale Geschiedenis in Amsterdam gegaan. In zijn politieke memoires vatte hij zijn levensmotto als volgt samen:

“Mijn streven vrij van overheersing te zijn richtte zich steeds op het opbouwen van een geweldloze orde in plaats van het georganiseerde geweld.”Vorsicht, Anarchist!

• Hoe leeft de arbeider en boer in Rusland en in de Oekraïne, 1920
• Sacco en Vanzetti - De Martelaren van Boston, 1927
• Revolutie en burgeroorlog - Spanje 1936-1939, 1947

• [1] Karl-Heinz Janßen: Ein Revolutionär wird weise. Augustin Souchy – ein weltbekannter Anarchist zieht Bilanz. In: Die Zeit, 23. Juli 1976.
• [2] Augustin Souchy, “Testimonios sobre la Revolución Cubana”, Reconstruir, Buenos Aires 1960, pag. 61 (Spaans)
• [3] Internationale Arbeidersorganisatie (IAO/ILO): een suborganisatie van de Verenigde Naties.

• De Duitstalige Wikipedia-bijdrage over Augustin Souchy